Dodano: 21.07.20 - 20:49 | Dział: Prosto z mostu

Wchodzimy w ciekawe czasy

12 lipca zakończył się w Polsce wyścig w workach do prezydentury między dotychczasowym prezydentem Andrzejem Dudą, a pretendującym do tego stanowiska Rafałem Trzaskowskim. O ile kampania wyborcza przed pierwszą turą jeszcze nosiła pozory rzeczowości, to przed drugą wszelkie pozory zostały juĹź odrzucone. MoĹźna w niej wyróşnić dwa nurty: obietnic nie tylko bez pokrycia, ale nawet bez uwzględniania konstytucyjnych moĹźliwości polskiego prezydenta, ktĂłry wprawdzie ma najsilniejszą w państwie legitymację demokratyczną, ale ma bardzo mało realnej władzy, bo tę ma Rada MinistrĂłw i jej prezes. Tak naprawdę jedynym realnym uprawnieniem prezydenta, przy pomocy ktĂłrego moĹźe on wpływać na politykę państwa, jest prawo wetowania ustaw. Owszem, prezydent ma teĹź inicjatywę ustawodawczą, ale jej skuteczność zaleĹźy od istnienia parlamentarnej większości, ktĂłra by ją przeforsowała. Jeśli takiej większości nie ma, prezydent moĹźe zgłaszać ustawodawcze inicjatywy – jak to się kiedyś mĂłwiło - „na BerdyczĂłw” („a giten cześć, pisz na BerdyczĂłw!”). Tymczasem obydwaj kandydaci licytowali się w obietnicach, czego to oni nie zrobią, Ĺźe będą dusili ludzi gołymi rękami i tak dalej – jakby sami uwierzyli w swoją wszechmoc. Nie jest to zresztą wykluczone, bo wścieklizna wyborcza udziela się przecieĹź nie tylko zwykłym obywatelom, rozhuśtywanym emocjonalnie przez media zarĂłwno z jednej, jak i z drugiej strony, ale i samym kandydatom, ktĂłrych własna propaganda teĹź emocjonalnie rozhuśtuje, aĹź do białej gorączki. Drugim nurtem kampanii były wzajemne oskarĹźenia. Gdyby wszystkie były prawdziwe, a przynajmniej połowa, to trzeba by przyjąć, Ĺźe do wyścigu do prezydentury stanęli dwaj najwięksi szubrawcy. Myślę, Ĺźe to nieprawda, ale niewaĹźne, co ja myślę, tylko – jak w tej sytuacji obywatele mają swoich prezydentĂłw szanować? O tym nie ma mowy, toteĹź nic dziwnego, Ĺźe demokracja polityczna degeneruje się w zastraszającym tempie i coraz więcej ludzi zaczyna jej nienawidzić.

W drugiej turze głosowało nieco ponad 68 procent obywateli. Dotychczasowy prezydent Andrzej Duda uzyskał nieco ponad 51 procent głosĂłw, podczas gdy Rafał Trzaskowski – prawie 49 procent. Róşnica zatem nie jest zbyt duĹźa, chociaĹź wystarczająca do ogłoszenia przez Państwową Komisję Wyborczą oficjalnego zwycięzcy. To jednak nie jest ostateczne, bo zgodnie z konstytucją, waĹźność wyborĂłw prezydenckich stwierdza Sąd NajwyĹźszy, w ktĂłrym gryzą się ze sobą sędziowie skupieni w dwĂłch partiach politycznych; jedna to tzw. „sędziowie starzy”, co to jeszcze „samego znali Stalina” („stary towarzysz, zasłuĹźony, samego jeszcze znał Stalina...”), a druga, to „sędziowie młodzi”, ktĂłrzy Stalina juĹź nie znali. Ta okoliczność jednak ani jednym ani drugim nie przeszkadzała, by mogli zostać tajnymi współpracownikami jak nie Urzędu Ochrony Państwa, to Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych, jak nie Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych, to Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jak nie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, to Agencji Wywiadu. Jak nie Agencji Wywiadu, to SłuĹźby Wywiadu Wojskowego, jak nie SłuĹźby Wywiadu Wojskowego, to SłuĹźby Kontrwywiadu Wojskowego, jak nie SłuĹźby Kontrwywiadu Wojskowego, to Centralnego Biura Śledczego, jak nie Centralnego Biura śledczego, to Centralnego Biura Antykorupcyjnego, jak nie Centralnego Biura Antykorupcyjnego, to przynajmniej Policji Skarbowej. Jak widzimy, moĹźliwości jest sporo, a o tym, Ĺźe mogłyby być one wykorzystywane i to w skali masowej, świadczy informacja, Ĺźe UOP i ABW prowadziły w swoim czasie, a moĹźe i nadal prowadzą, „operację Temida”, ktĂłrej celem był werbunek agentury właśnie w środowisku sędziowskim. Byłoby dziwne, gdyby inne bezpieczniackie watahy chwalebnie się przed takim werbunkiem powstrzymywały. O tym oczywiście nie ma mowy; one tylko lepiej się konspirowały. Z tego powodu decyzja Sądu NajwyĹźszego zaleĹźy od tego, co w tej sprawie postanowią stare kiejkuty, czyli rada najwyĹźsza przedstawicieli najwaĹźniejszych ubeckich dynastii, a z kolei ich decyzja zaleĹźy od dyspozycji, jaką dostaną od swoich zagranicznych central. Demokracją bowiem, jak wiadomo, ktoś musi kierować. ToteĹź juĹź 13 lipca, kiedy okazało się, Ĺźe Rafał Trzaskowski jednak nie wygrał, chociaĹź oczywiście „powinien”, w „Gazecie Wyborczej” pokazały się opinie, wsparte ekspertyzami wynajętych ekspertĂłw, Ĺźe wybory zostały „sfałszowane”. NajwyraĹşniej wojna polityczna w Polsce, ktĂłra jest jedynie przełoĹźeniem przepychanek między Niemcami a Stanami Zjednoczonymi o wpływy w Europie Środkowej, nie tylko nie ustanie, ale rozgorzeje ze zdwojoną siłą.

Sukces ma wielu ojcĂłw, klęska jest sierotą – powiada przysłowie. ToteĹź w obydwu obozach, to znaczy – w obozie płomiennych dzierĹźawcĂłw monopolu na patriotyzm, popierającym prezydenta Dudę, jak i w popierającym Rafała Trzaskowskiego obozie zdrady i zaprzaństwa, rozpoczęły się poszukiwania winowajcy. Obydwa obozy nieubłaganym palcem zgodnie wskazały na Konfederację, z tym, Ĺźe o ile obĂłz zdrady i zaprzaństwa nieubłaganym palcem wskazał na „faszystĂłw”, to obĂłz płomiennych dzierĹźawcĂłw – na „ruskich agentĂłw”, ktĂłrym w dodatku „śmierdzą onuce”. Chodzi o to, Ĺźe „faszyści” nie poparli Rafała Trzaskowskiego, ktĂłry w przeciwnym razie mĂłgłby wygrać, a ruscy agenci kierowali się swoim partyjniackim interesem, a nie interesem państwowym, ktĂłry polega na podporządkowaniu wszystkiego partyjnym interesom Prawa i Sprawiedliwości. Tak w kaĹźdym razie uwaĹźa pan red. Tomasz Sakiewicz, kawaler wysokiego orderu ukraińskiego – a nie jest w tym mniemaniu odosobniony. W tej sytuacji obydwa zwalczające się obozy zjednoczą się w walce o rozgromienie Konfederacji, przy czym będzie tu zastosowana metoda marchewki i kija. Marchewką ma być korumpowanie, głównie środowisk narodowych, poprzez rozmaite „fundusze” futrowane przez spółki Skarbu Państwa, a kijem – sprawy operacyjnego rozpracowywania wszczynane przeciwko politykom Konfederacji przez ABW. Okres umizgĂłw sprzed drugiej tury wyborĂłw skończył się definitywnie i teraz rozgorzeje wojna na wyniszczenie.

Ale to tylko jeden front, bo drugi będzie przebiegał wewnątrz obydwu obozĂłw. W obozie zdrady i zaprzaństwa rozpocznie się dintojra, podobna do tej, jaka rozgorzała po ubiegłorocznych wyborach parlamentarnych. W jej następstwie doszło do obalenia Grzegorza Schetyny, a jego miejsce stanowisko przewodniczącego PO zajął poseł Borys Budka. Teraz Nemezis dziejowa moĹźe dosięgnąć i jego („nie znałeś litości panie i my nie znajmy litości”), ale to jeszcze nic, bo oto legendarny Władysław Frasyniuk, ktĂłry jeszcze w niedzielę mało nie zniĂłsł jaja, by tylko wygrał Rafał Trzaskowski, w poniedziałek podzielił się z Polakami opinią, Ĺźe Platforma Obywatelska jest juĹź intelektualnie niezdolna do wykreowania Ĺźadnych nowych idei. Jeśli do takiego wniosku doszły rĂłwnieĹź stare kiejkuty, to moĹźemy liczyć się z dekompozycją dotychczasowego obozu zdrady i zaprzaństwa, a z tych zgliszcz i pacjentĂłw politycznych lazaretĂłw zostanie sklecona nowa silna formacja polityczna, ktĂłra będzie stręczyć się obywatelom juĹź pod nowymi sztandarami. W takiej sytuacji rolę jasnego idola mĂłgłby pełnić Szymon Hołownia, ktĂłry – jako katolik zawodowy - prĂłbował otworzyć się na katolikĂłw postępowych i to nie bez powodzenia, jako Ĺźe Platforma poszła ostro na lewo, podejmując walkę z Kościołem i religią. Wprawdzie dzięki temu Rafał Trzaskowski zabrał cały wiatr z Ĺźagli Robertowi Biedroniowi – no ale nie wygrał. Nie jest zatem wykluczone, Ĺźe stare kiejkuty nakażą nowej formacji otworzyć się w stronę umiarkowanego centrum, a w tej sytuacji dlaczego w roli jasnego idola nie obsadzić pana Hołowni?

Z kolei z obozu płomiennych dzierĹźawcĂłw teĹź dobiegają groĹşne pomruki, tym razem skierowane przeciwko poboĹźnemu posłowi Jarosławowi Gowinowi, ktĂłry na początku maja się rozdokazywał. W następstwie tego wybory 10 maja, w ktĂłrych Andrzej Duda zmiaĹźdĹźyłby posągową Małgorzatę Kidawę-Błońską, zostały zablokowane. Jestem pewien, Ĺźe Naczelnik Państwa będzie starał się pomścić to upokorzenie i nerwy przed drugą turą wyborĂłw, w związku z tym pojawiają się fałszywe pogłoski, Ĺźe zamiast „Porozumienia” - bo tak nazywa się 18 reprezentacja parlamentarna dowodzona przez poboĹźnego posła Gowina – uczestnikiem „dobrej zmiany” zostanie 30-osobowy klub parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego, ktĂłre po nieszczęśliwych dla siebie wyborach prezydenckich moĹźe nawet zwiększy swoją 100-procentową zdolność koalicyjną. Nie wiadomo bowiem, jak w tej, ostatniej juĹź moĹźliwej kadencji, będzie zachowywał się prezydent Duda, ktĂłry teraz juĹź nie potrzebuje aparatu wyborczego PiS i Naczelnika Państwa – zwłaszcza gdyby planował kontynuowanie politycznej kariery w instytucjach europejskich, do czego juĹź w poniedziałek 13 lipca zaczął go kusić niemiecki „Die Welt”.



Stanisław Michalkiewicz
19 lipca 2020 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).