Dodano: 30.03.21 - 14:55 | Dział: EKOInformacje

Chrońmy przyrodę, ale mądrze

Dawno juĹź nie pisałem o przyrodzie, o ochronie środowiska, bo wydawało mi się, Ĺźe nawet tak zwani ekolodzy z organizacji o międzynarodowych konotacjach, ktĂłrzy z rejonem Podkarpacia i jego mieszkańcami przewaĹźnie nie mają nic wspĂłlnego i nie przejmują się ich losem, zrozumieli, Ĺźe na Podkarpaciu, a szczegĂłlnie w rejonie Bieszczad i PogĂłrza Przemyskiego, przyroda – zwłaszcza jeĹźeli chodzi o ochronę lasĂłw i Ĺźyjącej w nich zwierzyny – ma się dobrze, więc nie mają tutaj nic do roboty. Tymczasem, jak się okazuje, po chwilowym wyciszeniu, powiedzmy humorystycznie, zawieszeniu broni, jaki nastąpił po podjętej przez nich i nieudanej prĂłbie wymuszenia na władzach i miejscowym społeczeństwie, szkodliwej moim zdaniem, decyzji o utworzeniu Turnickiego Parku Narodowego, nastąpił ponowny wzrost ich aktywności. Tym razem ekolodzy – wśrĂłd leśnikĂłw, pracownikĂłw leśnych i w miejscowym społeczeństwie funkcjonuje termin „ekoterroryści” – mocno zradykalizowali swoją działalność. Doszło do szeregu protestĂłw i blokad, a nawet do czynĂłw usiłujących zmusić niektĂłre bieszczadzkie nadleśnictwa do zaniechania planowanej wycinki drzew i zaprzestania polowań na zwierzynę łowną. OprĂłcz znanych dotychczas organizacji ekologicznych, ktĂłre juĹź od lat działają w naszym rejonie, pojawił się nowy podmiot w postaci tajemniczego, nie tylko z nazwy, Kolektywu Wilczyce.
Żeby dokładniej zorientować się w problemie i jego skali, nawiązałem kontakt z Panem Edwardem Marszałkiem, rzecznikiem prasowym Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie, który chętnie udzielił odpowiedzi na kilka moich pytań. Myślę, że warto poświęcić im chwilę uwagi:

1. Kiedy i gdzie (chodzi mi najbardziej o okres ostatniego półrocza) miały miejsce protesty ekologów, na czym one polegały i czego żądali?

Protesty w róşnych formach miały miejsce przy RDLP w Krośnie – dwukrotnie, jak rĂłwnieĹź w Nadleśnictwie Stuposiany, gdzie jesienią doszło do zablokowania biura tej jednostki. Z kolei latem doszło do incydentu przy RDLP w Krośnie, gdzie protestujący, juĹź po formalnym czasie trwania protestu, zablokowali bramy wjazdowe na teren biura. Doszło wtedy do incydentu z udziałem osĂłb trzecich. Były teĹź protesty „hamakowe” na terenie Nadleśnictwa Lutowiska i Stuposiany. Żądania sprowadzają się do utworzenia Turnickiego Parku Narodowego, tworzenia nowych rezerwatĂłw, wstrzymania wycinki drzew i zaprzestania polowań.

2. Czy protesty te zdezorganizowały lub utrudniły pracę RDLP w Krośnie, nadleśnictw, np. zablokowały wyrąb i czy spowodowały jakieś straty lub uniemożliwiły przeprowadzenie jakiegoś polowania?

Można mówić o utrudnieniach w pracy, gdyż zakłady usług leśnych w nadleśnictwach objętych działalnością ekoaktywistów pracują w ciągłym stresie. Nigdy nie wiadomo, czy na powierzchnię objętą pracami nie wkroczą protestujący i nie zablokują prac. Bywały też przypadki znikania narzędzi pracy, jak również uszkodzeń sprzętu, choć nie można było jednoznacznie udowodnić, że to dzieło aktywistów. Z kolei w trakcie rykowiska wiele ambon myśliwskich w Nadleśnictwie Stuposiany było zanieczyszczonych kałem i oblewanych kwasem masłowym, co wykluczało ich użycie.

3. Czy protesty te są w jakikolwiek sposób uzasadnione, słuszne, czy bezpodstawne? Jakie jest w tych sprawach stanowisko RDLP w Krośnie?

Stanowisko RDLP w Krośnie w sprawie Kolektywu Wilczyce:
Nie odmawiamy nikomu prawa do głoszenia swoich poglądĂłw, nie komentujemy teĹź formy protestu prowadzonego z „radykalną empatią i troską”, choć byłoby dobrze, gdyby towarzyszyła temu teĹź odrobina nieradykalnej wiedzy. Informujemy, Ĺźe w oddz. 219a nie są w tej chwili prowadzone Ĺźadne prace związane z pozyskaniem drewna. Jako leśnicy i pracownicy RDLP w Krośnie oraz nadzorowanych przez nią nadleśnictw nie poczuwamy się w Ĺźadnym stopniu do szerzenia „patriarchatu, gueerofobii i faszyzmu”. Z przykrością stwierdzamy tylko, Ĺźe protestujące prĂłbują przenieść na grunt leśny spory światopoglądowe niemające z lasem nic wspĂłlnego.

Zajmujemy się prowadzeniem gospodarki leśnej w powierzonych nam lasach własności Skarbu Państwa i działamy zgodnie z obowiązującym prawem. Dlatego bardzo uogĂłlniony postulat „ochrony puszczy przed dalszą wycinką” moĹźe być kierowany wyłącznie do prawodawcy, a nie do zarządcy tego mienia. Żądanie od nadleśniczego zaniechania działań gospodarczych w lasach powierzonych jego pieczy to rodzaj podĹźegania do naruszenia prawa. O kwestii samego oddz. 219a w Nadleśnictwie Stuposiany była juĹź mowa wielokrotnie. MĂłwi teĹź o tym uchwała nr 2 Rady Naukowo-Społecznej LKP Lasy Bieszczadzkie, ktĂłrej rekomendację, jako organu przedstawicielskiego środowisk naukowych i społecznych, trzeba wziąć pod uwagę.

Znamy doskonale wartości przyrodnicze lasów bieszczadzkich, stąd podejście do ich zagospodarowania jest bardzo zróżnicowane: od rezerwatów ścisłych pozostających w pieczy nadleśnictw poprzez strefy wyłączone z użytkowania z uwagi na występowanie chronionych gatunków czy też z uwagi na walory krajobrazowe aż po drzewostany użytkowane w sposób ekstensywny, by zapewnić ich trwałość i wzrost zasobności przy jednoczesnym wykorzystaniu części ich zasobów drewna na potrzeby gospodarki krajów i obywateli. Z kolei zapewnieniu funkcji glebo- i wodochronnych służy ciągły wzrost lesistości i wdrażane programy małej retencji w lasach. Przypominamy, że w polskich Bieszczadach powierzchnia zajmowana przez lasy zwiększyła się w ciągu ostatnich 75 lat z ok. 40 proc. do ponad 90 proc.. Potencjał pochłaniania CO2 lub zatrzymywania wody w regionie wzrósł zatem niepomiernie.

4. Czy do protestów takich dochodziło w rejonie, w którym ekolodzy domagają się utworzenia tzw. Turnickiego Parku Narodowego? Czy w sprawie ewentualnego tworzenia tego parku coś się zmieniło?

Ostatnio aktywiści nie pokazują się w obszarze Nadleśnictwa Bircza, natomiast postulat tworzenia TPN jest podnoszony podczas wszystkich innych okazji. Trzeba pamiętać, że ani nadleśnictwo ani Regionalna Dyrekcja LP nie ma uprawnień do powoływania nowych form ochrony przyrody.

5. Jakie organizacje ekologiczne protestowały, gdzie mają swoje siedziby i skąd pochodzą, i gdzie mieszkają protestujący ekolodzy? Chodzi mi o to, czy są związani z Podkarpaciem, Bieszczadami i Pogórzem Przemyskim?

Ekoaktywiści są skupieni w tzw. Inicjatywie Dzikie Karpaty, ktĂłra nie ma osobowości prawnej, nie ma przedstawicielstwa, zatem dość trudno określić ją jako byt reprezentujący kogokolwiek, poza samymi aktywistami. Natomiast w akcje te angaĹźuje się Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze. Nie znam osĂłb z regionu, ktĂłre działałyby w tych gremiach. Podobnie rzecz się ma z tzw. Kolektywem Wilczyce, działającym zupełnie bezosobowo, nawet wręcz bez ujawniania swych twarzy. Co ciekawe, przy okazji legitymowania tych osĂłb przez słuĹźby wyszło, Ĺźe to nie same „wilczyce”. Są tam teĹź osoby płci męskiej, m.in. obywatele Niemiec i Białorusi. Ta internacjonalność tego bezosobowego kolektywu musi budzić co najmniej zdziwienie.

A zatem, z tego co dowiedziałem się od Pana Edwarda oraz z innych źródeł wynika dosyć jasno, że tzw. ekolodzy znowu nasilili, a nawet mocno zradykalizowali swoją działalność. Teraz już nie tylko protestują, nie tylko domagają się czegoś, ale siłowymi metodami, często nawet łamiąc obowiązujące przepisy prawne, próbują zdezorganizować pracę, zmusić służby leśne do określonego, szkodliwego dla kraju i dla miejscowego społeczeństwa zachowania. Przy czym, jak się wydaje, dla zapewnienia sobie bezkarności i nadania swoim protestom większej nośności, usiłują podpierać się, modną teraz na świecie, lewicową ideologią, która z lasami i ochroną środowiska nie ma nic wspólnego. Przy tym, niektórzy z nich, jak Kolektyw Wilczyce, chcą zachować całkowitą anonimowość. O co w tym może chodzić? Dlaczego nie chcą występować w pełni jawnie, z odsłoniętą przyłbicą? Nie mają odwagi? Wstydzą się swojej działalności, bo zdają sobie sprawę, że nie mają racji? Trudno odgadnąć. Ale moim zdaniem, może chodzić głównie o to, żeby ukryć fakt, że nie ma wśród nich przedstawicieli miejscowego społeczeństwa i jak najbardziej zaciemnić sytuację; nadać jej charakter spontaniczności, no i przede wszystkim ukryć to, że ich działania są inspirowane z zewnątrz, z organizacji o zasięgu międzynarodowym - o czym świadczy obecność obywateli Niemiec i Białorusi - zaangażowanych chyba w realizację jakiejś szkodliwej Polsce polityki.
Myślę, że błędem jest uwiarygodnianie tego typu ludzi i tego typu organizacji oraz ich niepoważnej działalności poprzez podejmowanie z nimi rozmów przez przedstawicieli Lasów Państwowych i innych instytucji.
Nie mówię, że Lasy Państwowe, nadleśnictwa i wszyscy leśnicy wszędzie działają idealnie na rzecz ochrony środowiska. Może trzeba, a nawet na pewno trzeba, coś zmieniać, coś udoskonalać w duchu sprawiedliwości i należytej dbałości o środowisko; podążać za coraz większą wiedzą i rozwijającym się światem. Ale zawsze trzeba to robić mając na uwadze los lokalnych społeczności, ich życie i dobrobyt, i rozwój poszczególnych regionów. Nasze bogactwo narodowe, jakim są lasy, nie może się marnować, lecz ma być wykorzystywane dla dobra ludzi i rozwoju Polski.
Nie moĹźemy przecieĹź pozwolić, Ĺźeby Bieszczady i PogĂłrze Przemyskie zostały zamienione w rezerwat, a my w „wymierających Indian”. Nam rĂłwnieĹź, a nie tylko mieszkańcom wielkich miast, przysługuje prawo do Ĺźycia, prawo do pracy, do rozwoju i korzystania osiągnięć współczesnej cywilizacji. Bo my jesteśmy solą tej ziemi, ktĂłrej na imię Polska.
JeĹźeli ja – jako pisarz, członek Związku LiteratĂłw Polskich i człowiek zatroskany o przyszłość naszej Ojczyzny - mĂłgłbym coś zasugerować Lasom Państwowym, leśnikom i myśliwym w całej Polsce, ktĂłrych razem z ich rodzinami jest przecieĹź ogromna rzesza i drzemie w nich wielka moc, to to, Ĺźeby się nie bali występować w obronie własnych poglądĂłw, takĹźe związanych z ochroną środowiska, własnych miejsc pracy, swojego tradycyjnego sposobu Ĺźycia; i wspierali rozwĂłj polskiej niezaleĹźnej myśli, polskiej kultury i polskiej, wolnej od obcych wpływĂłw, od politycznej poprawności, literatury, ktĂłra w dzisiejszych czasach ma niewielkie szanse na dotarcie do czytelnika i wpływanie na kształtowanie jego poglądĂłw i świadomości. Nie wystarczą same wieĹźe obserwacyjne, ścieĹźki przyrodniczo-edukacyjne..., gdy ludzi oducza się samodzielnego myślenia i wielu z nas, „bombardowanych” sprzecznymi wiadomościami z nierealnego świata, na dłuĹźszą metę, nie potrafi juĹź przewidzieć konsekwencji podejmowanych decyzji. Trzeba na nowo uprzytomnić zwykłym zjadaczom chleba, a przede wszystkim decydentom ze świata polityki, Ĺźe najwaĹźniejszym elementem przyrody, ktĂłry przede wszystkim powinien podlegać ochronie, jest nadal człowiek, a nie syty wilk...

Wiesław Hop