Dodano: 13.02.15 - 16:09 | Dział: Mistyfikacja Nowej Ery

CUI BONO..?

MISTYFIKACJA NOWEJ ERY

Sławomir M. Kozak













Mojej cĂłrce Małgosi dedykuję …












Część 50

CUI BONO..?


W przypadku każdej zbrodni podstawowym pytaniem, z jakim muszą się zmierzyć osoby pragnące ustalić jej sprawcę jest pytanie o jej beneficjentów, o to kto na niej skorzystał? Jakie powody były na tyle ważne dla sprawcy, że posunął się do jej popełnienia. Odpowiedź na te pytania prowadzi do wykonawcy lub zleceniodawcy przestępstwa.

Żeby pokusić się o znalezienie odpowiedzi na pytanie kto skorzystał na dramacie 9/11 musimy spojrzeć na świat sprzed tych wydarzeń z większej perspektywy. Przypomnieć sobie, co działo się wtedy w Ameryce i wokół niej, na arenie międzynarodowej.

Amerykańska ekonomia nie wyglądała dobrze. Rynek akcji się chwiał, rosło niezadowolenie z powodu podatkĂłw, ludzie domagali się prawdy o wydarzeniach w Waco (114) i Oklahoma City .(115) Społeczeństwo amerykańskie coraz głośniej kwestionowało poparcie StanĂłw Zjednoczonych dla ludobĂłjstwa dokonywanego przez Izrael w Palestynie, a notowania Bush’a spadały.

Na tydzień przed 9/11 Izrael doznał wstrząsu postawieniem przez Organizację Narodów Zjednoczonych znaku równości między syjonizmem, a nazizmem (www.HaaretzDaily.com).
Izrael został określony przez reprezentantów tysięcy organizacji pozarządowych uczestniczących w Światowej Konferencji Narodów Zjednoczonych Przeciwko Rasizmowi, w Durbanie, w Afryce Południowej, państwem rasistowskim. W Konferencji wzięli udział przedstawiciele rządów 153 krajów. Deklaracja przyjęta przez 3000 organizacji zszokowała żydowskich uczestników. Shimon Peres, minister Spraw Zagranicznych Izraela, nazwał antyizraelską deklarację hańbą. W efekcie delegaci izraelscy opuścili Konferencję. Towarzyszyła im w tym delegacja USA .(116)

Forum uznało Izrael za państwo, w ktĂłrym “systematycznie popełniane są przestępstwa na tle rasistowskim, włączając w to zbrodnie wojenne, akty ludobĂłjstwa i czystek etnicznych”.

Administracja Busha planowała uznanie państwa palestyńskiego, jego promocję i poparcie, ale jak to ujął w swym wystąpieniu Sekretarz Colin L. Powell, „plan wypadł z torĂłw na skutek terrorystycznych atakĂłw na World Trade Center i Pentagon, 11 września” (Washington Post, 2.10.2001). Powell miał podjąć ten temat z księciem Bandarem bin Sultanem, ambasadorem Arabii Saudyjskiej w Stanach Zjednoczonych, w rozmowach planowanych na 13 września (!).

Jeszcze 2 paĹşdziernika prezydent Bush głosił, Ĺźe tworzenie palestyńskiego państwa „zawsze” było częścią amerykańskiej wizji pokoju na Bliskim Wschodzie (WorldNetDaily, 2.10.2001). Premier Izraela - Ariel Sharon „porĂłwnał tworzenie koalicji ze światem arabskim do brytyjskiego głaskania nazistĂłw w latach trzydziestych”.(Jerusalem-Reuters, 5.10.2001, The Guardian, 6.10.2001) . ZauwaĹźalne jest w tym okresie wyraĹşne napięcie między amerykańskim prezydentem, ktĂłrego rodzina prowadziła wspĂłlne interesy z Osamą Bin Ladenem i jego rodziną (American Freedom News, 3.10.2001), a rządem Izraela, reprezentowanym przez Ariela Sharona.

Można więc przyjąć, że na tydzień przed 9/11 życzliwość opinii światowej była zdecydowanie po stronie Stanów Zjednoczonych. Popierała działania tego kraju w kwestii wdrożenia procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, a stawała się coraz bardziej nieprzychylna działaniom Izraela i jego polityce międzynarodowej.

Dziś, nikt juĹź nie podnosi tematu izraelskiego rasizmu, a kaĹźdy kto wypowiada się z niechęcią o prowadzonych na całym świecie operacjach przeciwko „terroryzmowi” staje się automatycznie wrogiem pokoju i niemalĹźe zdrajcą. Świat pogodził się z koniecznością prowadzenia długoterminowej wojny z wszechobecnymi „terrorystami” i odwrĂłcił się od ArabĂłw.

Wszystko więc zmieniło się po wydarzeniach 11 września.

KaĹźdy, kto poddaje w wątpliwość jakiekolwiek działania „antyterrorystyczne” jest wrogiem. Amerykanie zacieśnili swoje stosunki z państwem Izrael. Jednocześnie nikomu juĹź nie przeszkadzają ludobĂłjcze działania tego państwa wobec PalestyńczykĂłw. Amerykański Senat zaaprobował (2 dni po zamachach!) ustawę zezwalającą na stosowanie przez policję i FBI podsłuchu prawie bez ograniczeń, w tym monitorowanie poczty elektronicznej. Stworzono Biuro Bezpieczeństwa Wewnętrznego mające za zadanie koordynację działań wszelkich słuĹźb policyjnych i samorządowych, dano ogromne uprawnienia FEMA. Ustalono plan obalenia rządu TalibĂłw i objęcia Afganistanu kontrolą NarodĂłw Zjednoczonych. Powszechne staje się stosowanie technik biometrycznych, jakimi dla celĂłw identyfikacyjnych, obejmuje się coraz większe rzesze ludzi, nie tylko w Ameryce. BudĹźet armii amerykańskiej wzrĂłsł o kilkaset miliardĂłw dolarĂłw! Wydano dekret zezwalający przetrzymywać w więzieniach legalnych nawet imigrantĂłw bez postawienia zarzutĂłw. Ale okazuje się, Ĺźe nie tylko imigrantĂłw. Protestujący przeciwko poczynaniom rządu, podczas Konwencji RepublikanĂłw w Nowym Jorku, zostali zatrzymani i zamknięci. 2000 osĂłb przetrzymywano na tak zwanym Pier 57, przy Bus Union, przez trzy dni. Nie pozwolono im się skontaktować z rodzinami, ani adwokatami. 70-letni budynek nad rzeką Hudson, w ktĂłrym musieli spędzić wiele godzin, jest składowiskiem starych olejĂłw, chemikaliĂłw i azbestu (!). Nie przeszkodziło to władzom w ograniczeniu wolności rdzennym Amerykanom, wbrew wszelkim regułom, w wolnej Ameryce.

W tej Ameryce właśnie, powstał ogromny ruch sprzeciwu wobec wojny w Iraku i Afganistanie, ruchu u którego podłoża leży niewyjaśniona do dziś sprawa zamachów 11 września. Ten ruch skupiający tysiące ludzi jest coraz bardziej widoczny w USA i z pewnością spowoduje on jeszcze niejedno trzęsienie ziemi wśród polityków z amerykańskiego świecznika władzy. Bowiem ludzie stojący za zamachami nie przewidzieli jednego. Że dziś nie da się opanować dostępu do informacji tylko poprzez skupienie w rękach określonej grupy większości mediów. Dziś, inaczej niż w latach sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie, ludzie dysponują błyskawicznym dostępem do informacji za pośrednictwem Internetu. 30 lat temu informacja o tym, że rodzina Bin Ladena wykupiła poprzez zaprzyjaźnioną Cyrlele Group firmę Universal Studios, nie miałaby prawa ujrzeć światła dziennego. Carlyle Group, którą współtworzą byli Republikanie, jak Frank Carlucci, Jim Baker, Richard Darman czy wreszcie George Bush Senior. Carlyle Group, której żywotne interesy (kapitał spółki - 12 miliardów dolarów) leżą w krajach czczących byłego prezydenta za pierwszą Wojnę w Zatoce, w Arabii Saudyjskiej i Kuwejcie.W Grupę Carlyle zainwestowała również rodzina Bin Laden. Dziś rzecz idzie o to, czy ropociągi z rejonu Morza Kaspijskiego mają iść przez Rosję i góry Kaukazu, czy przez Turcję i Iran. W każdym z tych przypadków rurociągi z ropą stają się łatwym celem dla Talibów, a na to sobie żadna grupa tak poważnego interesu pozwolić nie może. Dochodzenie w sprawie przestępstwa, jakim było doprowadzenie do zamachów, ustało, kiedy ślady doprowadziły do drzwi rządu i nadal pozostaje bez określenia i osądzenia winnych.

Ataki z wykorzystaniem wąglika odwróciły dodatkowo uwagę od niewyjaśnionych pytań związanych z 9/11, a wszystko to w otoczeniu patriotycznego hałasu, który nastąpił po zamachach. Doprowadziły do wzmożenia atmosfery strachu i zaniechania pytań na temat uchwalenia represyjnej ustawy Patriot Act.

Patriot Act został przedstawiony jako odpowiedź na ataki w parę dni po tragedii. Mimo to jest oczywistym, że ta haniebna kilkusetstronicowa (!) ustawa, unieważniająca postanowienia znajdujące się w konstytucji Stanów Zjednoczonych, musiała być przygotowana długo przed 9/11.

Zeznania członka Izby Reprezentantów, Rona Paula z Teksasu ujawniły, że większość z członków Kongresu została zmuszona do głosowania za projektem ustawy bez możliwości jej przeczytania. Było to głosowanie, które zlikwidowało konstytucyjną Kartę Praw (Bill of Rights), która definiowała amerykańską wolność od przeszło dwustu lat i zostało osiągnięte, kiedy ustawodawcy przegłosowali ustawę nawet jej nie czytając.

W XXI wieku staje się to tajemnicą poliszynela. Podobnie, jak informacja o tym, Ĺźe Osama Bin Laden, to długoletni pracownik CIA, występujący w jej kartotekach pod nazwiskiem Tim Osman. Coraz więcej osĂłb o tym pisze i mĂłwi. Co prawda, poprzez akty prawne typu Patriot Act, podejmowane są prĂłby cenzury i likwidacji niewygodnych ĹşrĂłdeł, jednak jest juĹź za późno. Setki stron internetowych są blokowane, znikają z dnia na dzień, ale w ich miejsce powstają tysiące nowych. Poza wszystkim, ci ludzie ktĂłrzy domagają się prawdy o 9/11, juĹź się zorganizowali. KaĹźdego roku spotykają się na sympozjach i konferencjach, na ktĂłrych pojawiają się nowe informacje, poszlaki i dowody na to, Ĺźe zamachĂłw w 2001 roku nie dokonała grupka arabskich fanatykĂłw. Coraz częściej na nich pytają dlaczego, skoro w Iraku nie było broni masowej zagłady, zaatakowano Irak? Dlaczego, skoro zamachĂłw nie spowodowali Talibowie, zaatakowano Afganistan? Ameryka prowadzi juĹź dwie wojny. Trzecia, z Iranem jest juĹź tylko kwestią czasu. Choć nie sądzę, by pierwszego uderzenia na Iran dokonała Ameryka. Według opublikowanej przez władze listy, zamachĂłw dokonało 19 ArabĂłw, w większości obywateli Arabii Saudyjskiej. Dlaczego więc Ameryka nie uderzyła na Arabię Saudyjską? MoĹźe dlatego, Ĺźe dziewięciu z nich nadal w tej Arabii Ĺźyje i ma się całkiem dobrze. To dzięki takim spotkaniom do amerykańskiej opinii społecznej przedostają się informacje o zbrodniczych projektach amerykańskich dowĂłdcĂłw wojskowych, jak „Operacja Northwoods”. 30 lipca 2007 roku, telewizja BBC podała, Ĺźe USA podtrzymują swoje wsparcie dla Izraela, we wszelkich jego działaniach. W kolejnym zdaniu dodano, Ĺźe Ameryka zamierza wysłać dodatkowe ilości broni do trzech krajĂłw. Te kraje, to Izrael (20 miliardĂłw USD), Pakistan (60 miliardĂłw USD) i Arabia Saudyjska (80 miliardĂłw USD). A na tych i innych kontraktach i tak zarabiają w głównej mierze bohaterowie rozdziału FAMILIADA oraz ich partnerzy. Jak mawiał, nieodĹźałowany profesor mniemanologii stosowanej, Jan Tadeusz Stanisławski: „I to by było na tyle” .


114 – Miejscowość w stanie Teksas, w USA, w ktĂłrej w marcu 1993 roku, doszło do likwidacji członkĂłw sekty Gałęzi Dawidowej. Był to odłam Dawidowych AdwentystĂłw Dnia SiĂłdmego, ktĂłrego przywĂłdca – David Koresh (wł. Vernon Wayne Howell) zabarykadował się ze swymi współwyznawcami na farmie. W trakcie oblężenia farmy przez siły federalne, budynek stanął w płomieniach. Koresh został zastrzelony. Wraz z nim zginęło 74 członkĂłw sekty (w tym dzieci) i 4 agentĂłw federalnych. Szczegóły akcji nigdy nie zostały w pełni wyjaśnione.
115 – Miasto w stanie Oklahoma w USA. 19 kwietnia 1995 roku rozegrała się w nim tragedia, w trakcie ktĂłrej eksplodowała ciężarĂłwka, rujnując 9-piętrowy budynek. Zginęło 168 osĂłb. O zamach oskarĹźono Timothy McVeigh’a, ktĂłrego skazano na śmierć. Sprawa budzi wiele kontrowersji, poniewaĹź FBI doskonale znała szczegóły „zamachu” przed jego przeprowadzeniem, a rola słuĹźb federalnych w tych wydarzeniach nie została do końca wyjaśniona.
116 – W Konferencji, ktĂłra zaczęła się 20.04.2009 roku, USA przezornie nie wzięły juĹź udziału. Podobnie postąpiła Rzeczpospolita Polska.

CDN