Kiedy okazało się, że Polska została sprzedana, przez trzy dni nie włączałem telewizora, ani radia. Postanowiłem wziąć krótki urlop polityczny, by trochę odsapnąć, a przy okazji zdezynfekować swój umysł, który zapewne w nowej rzeczywistości będzie mi jeszcze bardzo potrzebny. Przyznaję, że brałem pod uwagę wygraną euroentuzjastów, ale nie przypuszczałem że osiągną ją w tak spektakularny sposób. Chociaż z drugiej strony nie ma co się dziwić. Ostatnie dni przed godziną "W" były upiorne i będą powracały w myślach jeszcze przed dłuższy czas. Tak nachalnej i agresywnej propagandy (nawet podczas ciszy wyborczej) jak żyję nie doświadczyłem, a widziałem już wiele. Wszystkie stacje telewizyjne i prawie wszystkie radiowe trąbiły - miodem płynące - informacje o Unii Europejskiej, korzystając z każdej nadarzającej się okazji. W sukurs ruszyli nawet znani artyści i sportowcy, przekonując do głosowania na "tak". A swoją drogą dziwne jest to obnażanie się ludzi znanych i powszechnie szanowanych i występowanie w sposób jednoznaczny (oczywiście nie za darmo) po jednej ze stron. Co będzie jak te wszystkie obawy przeciwników akcesji zmaterializują się i ludzie zmęczeni, oszukani i wściekli, gwizdami przywitają w teatrze czy na scenie, panią Przybylską, Edytę Górniak, czy... na skoczni "naszego" Adasia Małysza? Chyba jednak nie grozi im to, bo jak znam życie, wystarczy kilka lat i naród zapomni lub wybaczy oszustom i kłamczuchom, albo ze zwykłego lenistwa i głupoty nie będzie się tym zajmował. Niestety w naszej Ojczyźnie wciąż dominują prości konsumenci, których celem samym w sobie jest: być i mieć, gromadzenie dóbr, nieważne czyim kosztem i w którym miejscu na świecie, a o Polsce wiedzieć tyle, że jest jakimś tam Euroregionem, gdzie wszyscy kradną, nie szanują prawa i rządzić powinien obcy,... dlatego



Zbigniew Skowroński
12 czerwca 2003 r.