Niedziela 28 Kwietnia 2024r. - 119 dz. roku,  Imieniny: Bogny, Walerii, Witalisa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

Książka Rudolfa Jaworka

dział: "Na zachodzie bez zmian?"

Wszystkich w dziale: 36, strona 27 z 36
<<<  -  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  -  >>>

Część 27
Mały Plan GPO

Pierwsze plany dotyczące podboju Europy Środkowo-Wschodniej opracowane zostały na długo przed atakiem na Polskę, jeszcze w czasie, gdy Hitler zapewniał Polskę o przyjaĹşni i podpisywał pakt o nie stosowaniu przemocy. W czasie opracowywania GPO pewne działania objęto tzw. Małym Planem, tzn. Ĺźe miały być realizowane jeszcze w czasie wojny. WśrĂłd znanych elementĂłw tego planu na szczegĂłlną uwagę zasługuje zamiar fizycznego unicestwienia przywĂłdczej warstwy narodu polskiego jako pierwszy etap podboju, a następnie zniewolenia i stopniowej zagłady pozostałych „niebezpiecznych” PolakĂłw.

JuĹź w maju 1939 roku w Głównym Urzędzie SD Reichsfuhrera SS została utworzona komĂłrka „Zentralstelle” II/P (Polen), ktĂłrej zadania polegały m.in. na sporządzeniu list „osĂłb przewidzianych do ujęcia w Polsce”, jakimi się interesował wywiad SS. Podobną pracę wykonywała berlińska centrala Gestapo, z tym jednak, Ĺźe listy jej dotyczyły „PolakĂłw wrogo ustosunkowanych do niemczyzny” (P. Dubiel, Wrzesień 1939 na Śląsku).
Na podstawie tych list powstała „specjalna księga gończa” („Sonderfahndungsbuch Polen”) obejmująca w układzie alfabetycznym ponad 61 tys. nazwisk wybitnych PolakĂłw. Byli to działacze polityczni, przedstawiciele świata kultury, nauki i sztuki, uczestnicy powstania wielkopolskiego, powstań śląskich z lat 1918-21, aktywiści plebiscytowi na Mazurach, Warmii i Śląsku, członkowie Związku Zachodniego i Związku PolakĂłw w Niemczech.
Cele niemieckiej polityki wobec Polski określił wyraźnie Hitler na kilku spotkaniach z dowódcami. Przykładem jest odprawa z dnia 23 V 1939 roku, powiedział on wtedy:
„(...) Gdańsk nie jest obiektem, o ktĂłry nam chodzi. Idzie nam o rozszerzenie Lebensraumu na Wschodzie i zabezpieczenie wyĹźywienia oraz rozwiązanie problemu bałtyckiego(...)”
Natomiast na odprawie przed atakiem na Polskę, odbytej 22 VIII 1939 roku, stwierdził dobitnie:
„(...) Zniszczenie Polski jest na pierwszym planie. Zadaniem naszym jest zniszczenie sił Ĺźywych nieprzyjaciela, a nie dotarcie do określonej linii. Nawet gdyby wojna wybuchła na Zachodzie, zniszczenie Polski musi być zasadniczym celem (...). Nasza siła leĹźy w naszej szybkości i brutalności (...). Wydałem rozkazy i każę rozstrzelać kaĹźdego, kto piśnie słowo krytyki wobec zasady, Ĺźe wojna ma na celu fizyczne zniszczenie przeciwnika. Dlatego wysłałem na WschĂłd tylko moje Totenkopfstandarte z rozkazem zabijania bez litości i pardonu wszystkich mężczyzn, kobiety i dzieci polskiej rasy i języka. Tylko w ten sposĂłb zdobędziemy teren, ktĂłrego bardzo potrzebujemy. (...) Polska zostanie wyludniona i skolonizowana przez NiemcĂłw. MĂłj pakt z Polską miał na celu jedynie zyskanie na czasie, a zresztą moi panowie, w Rosji stanie się to samo, do czego doprowadziłem w Polsce. Po śmierci Stalina (a jest on powaĹźnie chory) rozbijemy w puch Związek Radziecki...” (T. Cyprian, J. Sawicki, Agresja na Polskę w świetle dokumentĂłw).

Realizację tych planów, rozpoczęto w rzeszy Niemieckiej przed agresją na Polskę. Już w VII 1939 roku zaaresztowano i zesłano do obozów koncentracyjnych ok. 2 tys. aktywistów Związku Polaków w Niemczech. Więźniów tych stopniowo w obozach likwidowano, a ich rodziny wysiedlono w pierwszej kolejności do Generalnego Gubernatorstwa.
Od 1 IX 1939 roku w instrukcjach dla Einsatzgruppen pojawiło się nowe zadanie: rozstrzeliwanie zakładników; zakładano, że będzie to jedna z rutynowych metod eksterminacji Polaków.
7 IX 1939 roku przesądzony został ostatecznie los, juĹź nie tylko tych PolakĂłw, ktĂłrych nazwiska zamieszczone były w „Sonderfahndungsbuch Polen”, ale w ogĂłle całej inteligencji polskiej. W tym dniu na odprawie Heydrich przekazał do realizacji dyrektywy kierownictwa Rzeszy, ktĂłre przewidywały, Ĺźe „czołowe warstwy ludności polskiej naleĹźy unieszkodliwić w tym stopniu , na ile to jest moĹźliwe”.

Na przeprowadzonym dzień później spotkaniu z admirałem W. Canarisem, szefem Abwehry, Heydrich wytłumaczył jak naleĹźy rozumieć takie rozkazy: „(...) Codziennie dokonuje się juĹź 200 egzekucji. Sądy wojenne pracują zbyt powoli. Ludzi naleĹźy rozstrzeliwać lub wieszać natychmiast bez dochodzeń (...)”.
Plany te realizowano z całym rozmachem; od 1 IX do 25 X 1939 roku, to jest w czasie działań wojennych i niemieckiego zarządu wojskowego nad okupowanymi ziemiami polskimi, Einsatzgruppen, Wehrmacht oraz wszelkiego rodzaju formacje policyjne i SS dokonały – według niepełnych danych – ponad 760 masowych mordĂłw, w ktĂłrych ofiarą padło 20,1 tys. osĂłb, w większości z „listy gończej”. Do najbardziej znanych miejsc straceń tego okresu należą: Bydgoszcz ok. 1500 osĂłb (10 IX; później kilka tysięcy), Przekopna – 900, Katowice – 750, DynĂłw – 300, Tułowice 300 ( w tym 150 jeńcĂłw), Częstochowa – 227, ZambrĂłw – 200 (jeńcy), TarnĂłw – 200, Przemyśl – 600, SzymankĂłw – ok. 100 (kolejarze z rodzinami), Uryce – 100 (jeńcy), Majdan Wielki – 100 (jeńcy), Lasy Panewickie - - ponad 150 (powstańcy śląscy, harcerze), Grudziądz – 300, Środa i okolice – 300, Lasy Szpęgawskie (Pelplin) – 78 (księża i nauczyciele), Gruczno i okolice – 189, Tuchola – 128, KocborĂłw – 595 (pacjenci szpitala psychiatrycznego), CiepielĂłw – 300 (jeńcy).

Już od 1 IX 1939 roku tworzono na ziemiach polskich obozy dla jeńców i ludności cywilnej, z czasem większość z nich przekształcona została w samodzielne obozy koncentracyjne lub ich filie.
Elity rządzące Niemcami, realizując swe zbrodnicze cele, już w czasie wojny tworzyły koncepcje odnośnie przemieszczeń i eksterminacji ludności na Wschodzie. Himmler, w swym przemówieniu z 14 IX 1943 r. mówił między innymi:
...”Sądzę, Ĺźe naszym obowiązkiem tutaj jest odebrać im ich dzieci, usunąć je z tego środowiska, w razie potrzeby przez ich uprowadzenie. Musimy albo pozyskać dobrą krew, ktĂłra się nam moĹźe przydać, zapewniając jej miejsce wśrĂłd naszego narodu, albo musimy tę krew zniszczyć (...). Dla nas koniec tej wojny oznacza otwartą drogę na WschĂłd, stworzenie w ten sposĂłb germańskiego imperium albo teĹź (...) wprowadzenie do kraju 30 milionĂłw ludzi naszej krwi, dzięki czemu jeszcze za naszego Ĺźycia będziemy germańskim narodem liczącym 120 milionĂłw. Oznacza to, Ĺźe będziemy jedynym decydującym czynnikiem w Europie. Oznacza to, Ĺźe będziemy w stanie wykorzystać pokĂłj, w czasie ktĂłrego będziemy mogli w pierwszych 20 latach rozbudować i rozszerzyć nasze miasta i wsie i przesunąć granice osiedlenia naszej niemieckiej rasy o 500 kilometrĂłw na WschĂłd (...).” (Protokół Procesu Norymberskiego z 14 XII 1945)......

Wszystkich w dziale: 36, strona 27 z 36
<<<  -  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  -  >>>

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt