Niedziela 12 Maja 2024r. - 133 dz. roku,  Imieniny: Dominika, Pankracego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 28.07.07 - 10:24     Czytano: [1549]

Dział: Na każdy temat

Rozpacz czy radość życia

Jakiś czas temu media polskojęzyczne, a szczególnie TVN, zaczęły nagłaśniać tzw. sprawę Janusza Świtaja. Młody człowiek sparaliżowany od lat, który może tylko leżeć i pisać na klawiaturze komputera, trzymając w ustach ołówek, oświadczył, że stracił już całkowicie chęć do życia i domaga się dla siebie eutanazji.
Wspomniane media zaczęły robić z tej sprawy "pokazówkę" - koronny argument za koniecznością legalizacji eutanazji w Polsce.

Po okresie zadziwiającego milczenia na ten temat TVN wyemitowała krótki program o dalszych losach Świtaja, program tym razem utrzymany w zupełnie innym klimacie i już nie na temat eutanazji.
Okazało się, że znalazło się wielu ludzi, którzy zainteresowali się losem Świtaja i rozpoczęli intensywne działania, by mu pomóc, ale nie żeby go zabić. Otrzymał pracę w Fundacji Anny Dymnej, ktoś zorganizował mu wakacje, w trakcie produkcji specjalnie dostosowano dla niego skomputeryzowany wózek inwalidzki, którym będzie mógł w miarę samodzielnie się przemieszczać.

Człowiek już nie domaga się, aby go zabito tylko wyraża swoją radość i chęć do życia.
TVN i inne podobne media wbiły sobie same nóż w plecy, dowodząc, wbrew swoim intencjom, że nie wolno dopuszczać do eutanazji, że jest ona skutkiem opuszczenia, rozpaczy, braku zainteresowania ze strony innych, braku miłości.
Teraz już wszyscy w Polsce powinni wiedzieć, że jeżeli ktoś domaga się eutanazji, to oznacza, iż najwyższy czas, by się nim zająć i pomóc mu w jego problemach. Ci, którzy chcą zabić, to jak dowodzą tego fakty, ludzie, w których nie ma troski tylko egoizm podpowiadający im, by problem jak najszybciej, jak najniższym kosztem w sposób "ostateczny" rozwiązać.

Stanisław Krajski

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt