Niedziela 12 Maja 2024r. - 133 dz. roku,  Imieniny: Dominika, Pankracego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.08.07 - 20:46     Czytano: [1650]

Dział: Prosto z mostu

Epidemia czerwonej kołowacizny

Z kół zbliĹźonych do krakowskiego „Tygodnika Powszechnego” wyciekła informacja, Ĺźe wybitny tropiciel polskiego antysemityzmu, kwiat inteligencji polskiej i zarazem redaktor „Gazety Wyborczej” Adam Michnik, uznał, Ĺźe nadszedł czas, aby wykazać ciemnogrodowi polskiemu i Polakom w ogĂłle, Ĺźe są ciemniejsi niĹź Murzyni w Afryce. PoniewaĹź w redakcji „Gazety Wyborczej” uznano powagę sprawy, więc po długich rozwaĹźaniach podjęto decyzję, Ĺźe byłoby najlepiej, gdyby sam Adam M. osobiście zrealizował ten pomysł. Michnik na to odpowiedział: OK. Tej sprawy nie moĹźemy zmarnować.

Trzy dni później wylądował w Bangi, w Afryce Środkowoafrykańskiej. I zaczął pracować. Napotkał wreszcie miejscowego kacyka i pyta:
- Jak tam u was z kwestią antysemityzmu?
- Z tym bardzo Ĺşle – odpowiada kacyk – ciągle wkoło im tłumaczę, Ĺźe Ĺťydzi teĹź ludzie, ale to nie pomaga: nie chcą jeść...
I Michnika teĹź nie ruszyli. Ponoć Ĺźycie redaktorowi „GW” uratował przez pomyłkę o. Tadeusz Rydzyk, ktĂłry poprzez rozgłośnię toruńską uprzedził afrykańskich kacykĂłw, Ĺźe Adam Michnik był parę razy ogłoszony przez amerykańskich rabinĂłw „Ĺťydem Roku”.
Osobiście nie lubię zabierać głosu w sprawach polityki, ale tutaj uwaĹźam, Ĺźe o. Rydzyk nie powinien był się wtrącać. A jeśli juĹź nie mĂłgł się powstrzymać, to powinien przynajmniej wiele razy rzecz przemyśleć. Gdyby bowiem nie interwencja o. Rydzyka i rozgłośni toruńskiej, mielibyśmy o jednego szamana w Polsce mniej. „Ozdabialiby” tylko polski krajobraz Tadeusz Mazowiecki z Bronisławem Geremkiem.

Szamani Jasnogrodu
Z tymi szamanami, to teĹź nie bardzo jasna sprawa. Kiedy tygodnik „Wprost” (z 27 maja 2007) ogłosił na pierwszej stronie „Koniec SzamanĂłw”, ludzie – tłumacząc sobie to na język codzienny – odczytali: „Koniec Ĺťydogrodu”, przepraszam, miałem na myśli – „Koniec Jasnogrodu”.
Mając na uwadze fakt, Ĺźe tygodnik „Wprost” został utworzony po „okrągłym stole” przez frakcję polskich ChamĂłw w łonie PZPR, jako przeciwwaga dla „Polityki”, wydawanej przez frakcję polskich ĹťydĂłw. W tym kontekście łatwiej zrozumieć, dlaczego w redakcji tygodnika „Polityka” dla polskiej inteligencji postępowej (dzisiaj zwanej „liberalną”) zawrzało: - Nie moĹźna dopuścić do tego, aby twardogłowe pozostałości po PZPR-owskim betonie deptały nam po odciskach. Trzeba ogłosić „Koniec OszołomĂłw”. Niech sobie ChamogrĂłd nie myśli, Ĺźe my, ot tak, przejdziemy sobie obojętnie nad tym do porządku dziennego. Pluć w twarz, to my wam, ale nie wy nam! – ryknął Andrzej K. WrĂłblewski.

„ObĂłz nadziei”
Powrotną drogę z Afryki do Polski Adam Michnik odbył przez USA i Nowy Jork, gdzie uroczyście ogłosił wszem i wobec, Ĺźe w Polsce trwa szeroko zakrojone polowanie na czarownice. Tekst wystąpienia redaktora „Gazety Wyborczej” zamieszczony został w „New York Reviev of Books” w czerwcu br., gdzie nasz wybitny tropiciel polskiego antysemityzmu i ksenofobii, poinformował róşne gremia amerykańskie, a głównie Ĺźydowskie, Ĺźe w dzisiejszej Polsce, po przejęciu władzy przez KaczogrĂłd, toczy się zacięta walka, w ktĂłrej tłuką się ze sobą dwa obozy: Polski „obĂłz zemsty” z „obozem nadziei”.
Adam Michnik naleĹźy, co oczywiste, do „obozu nadziei”. Zresztą do tego obozu, z natury rzeczy, należą obie frakcje postPZPRowskie, to jest Ĺťydy i Chamy – jakby to powiedział Witold Jedlicki.
Każdy przestępca, złodziej czy gangster, morderca czy gwałciciel, zawsze żyje nadzieją, że mu uda się wymigać od zasłużonej kary. W tym sensie Michnik niczego nowego nie odkrył. PZPR-owski Żydogród i Chamogród żyją nadzieją, że uda się im uniknąć odpowiedzialności karnej za kolaborację z okupantem bolszewickim, za zacofanie gospodarcze kraju i za udział w zbrodniach dokonanych na Polakach w okresie pełnienia w Polsce przez czerwoną stadninę dyktatorskich rządów z moskiewskiego nadania.
Natomiast polski „obĂłz zemsty”, to ci wszyscy, ktĂłrzy domagają się ujawnienia czerwonych zbrodniarzy i przestępstw przez nich dokonanych, napiętnowania ich i ukarania.
Z tą „Polską zemsty”, to teĹź jest duĹźy problem. Bo w naszym kraju jest duĹźo ludzi, ktĂłrzy potrafią sobie bardzo lekko przeskakiwać z „Polski nadziei” do „Polski zemsty”, jak dzieciaki z jednej piaskownicy do drugiej.

Opiekun duchowy watahy liberalnej
Były ambasador Izraela w Polsce, Szewach Weiss, określił na łamach tygodnika „Wprost” (z 22 lipca br.) wiadome wystąpienie o. T. Rydzyka, jako „oburzające”. A swoje oburzenie podparł tym, Ĺźe prezydent tyle dobrego zrobił, Ĺźeby Polska była krajem dla ĹťydĂłw. Zaś obecny ambasador Izraela, Dawid Peleg, pełniący jednocześnie opiekę duchową nad watachą polskich środowisk liberalnych, aby nie wystąpiło u nich jakieś odchylenie, wezwał Polskę i polski kościół do potępienia o. T. Rydzyka za – jak to określił – „najbardziej antysemickie wystąpienie” od 1968 roku, kiedy to PZPR-owski ChamogrĂłd pogonił PZPR-owski ĹťydogrĂłd w walce o lepszy dostęp do koryta.
Jeżeli chodzi o Izraelitów, to nie ma co im się dziwić. Oni od zawsze wiedzą najlepiej, co mówią, co czynią i jakie z tego będą skutki w przyszłości. Gorzej, że do tego chóru przyłączyli się bezkrytycznie pewni księża i niektórzy biskupi katoliccy.

Jak juĹź wspomniałem wcześniej, afiszują się oni w Polsce jako duszpasterze „Polski nadziei”, czyli kwiaciarni polskiej inteligencji postępowej, wyrosłej na sztucznym nawozie KPPowsko-PZPRowskim. Biskup Pieronek, na przykład, zawyrokował na łamach „Wprost” (22 lipca 2007), Ĺźe „słowa o. Rydzyka padły podczas wystąpienia publicznego, dlatego podlegają prawu karnemu”. Zaraz przy tym wyraził zadowolenie: „Dobrze, Ĺźe sprawą zajęła się prokuratura”. Innymi słowy: Biskup Pieronek ucieszył się, Ĺźe będzie sprawa karna; Ĺźe o. Rydzyk zostanie przykładnie ukarany... AĹź chciałoby się tutaj zapytać, jak się to ma do „... i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy...” i do obowiązującego katolikĂłw stosowania miłości bliĹşniego i nadstawiania drugiego policzka wobec ludzi postkomunistycznej stadniny, do czego tak mocno nawołuje między innymi on od czasu „okrągłego stołu”. Czy zasady postępowania chrześcijańskiego obowiązują tylko w jedną wybraną stronę? Czy tylko katolicy (chrześcijanie) mają nastawiać się do bicia?

Nie wiem, czy bp Pieronek jest na tyle trzeĹşwy, Ĺźeby był zdolny pojąć, iĹź domagając się ukarania o. Rydzyka, za to, Ĺźe coś gdzieś tam powiedział (a nie zamordował, nie pobił, nie ukradł) – uplasował się w tej chwili w michnikowskiej „Polsce zemsty”.

Bartoszewski zwariował
Najwięcej chyba zamieszania w związku z o. T. Rydzykiem narobił w postkomunistycznej kwiaciarni były minister spraw zagranicznych III RP, zwanej PRL-em bis. Mowa tu oczywiście o Władysławie Bartoszewskim, ktĂłremu kwiaciarnia podrzuca uparcie przed nazwisko litery „prof.”, Ĺźeby wyglądał na zewnątrz bardziej intelektualnie i autorytatywnie.

A sprawa ma się tak: Były minister spraw zagranicznych został poproszony przez pismo „PrzekrĂłj” (z 19. lipca br.) – jasne, Ĺźe należące do tej samej stadniny – o wypowiedzenie się w sprawie obraĹźania prezydenckiej pary. W rozmowie z Katarzyną Kolendą-Zalewską powiedział między innymi: ”- Mam swoje zdanie na temat polityki prezydenta, ale nigdy publicznie nie zamierzam krytykować głowy państwa przez szacunek dla instytucji. Nigdy nie usłyszy pani ode mnie nic, co dyskredytowałoby prezydenta. UwaĹźam to za grubiaństwo i chamstwo.”
Taka autorytatywna wypowiedĹş jednej z ikon Ĺťydogrodu wywołała zrozumiałe zaniepokojenie w kwiaciarni inteligencji polskiej, a szczegĂłlnie w „Gazecie Wyborczej” i krakowskim „Tygodniku Powszechnym”.
Jak odbiorą to teraz ludzie, widząc codziennie bezmiar grubiaństwa i chamstwa wyłażącego właśnie z ośrodkĂłw opanowanych przez czerwoną stadninę. Wystarczy wziąć do ręki nie tylko „Gaz. Wyb.”, ale i inne tego samego autoramentu tuby propagandowe, jak chociaĹźby polskojęzyczny „Newsweek”, „Angorę”; posłuchać ichnich rozgłośni radiowych, lub popatrzeć na telewizję postPRLowską, by zauwaĹźyć skąd wylatuje najwięcej obelg pod adresem braci Kaczyńskich; skąd na nich wylewa się najwięcej pomyj. Ludzie przecieĹź widzą i słyszą, jakie siły i gremia nie przebierają w środkach, aby zdyskredytować obecnego prezydenta i rząd w Polsce. KrĂłtko mĂłwiąc musieli pomyśleć: „Bartoszewski nas odkrył”. Problem zatem leĹźy w tym, jak zachowają się teraz, po wypowiedzi znanego autorytetu, masy polskie. Nic dziwnego zatem, Ĺźe zimny pot oblał wielu czołowych przedstawicieli obozu „Polski nadziei”.
W kwiaciarni postPZPRowskiej uznano wypowiedź Bartoszewskiego za nieszczęśliwą. Były minister popełnił kardynalny błąd. Zaczęto dociekać, czy był to błąd świadomy, czy nieświadomy. Rozmowa na ten temat mogła wyglądać i tak:
- A moĹźe Bartoszewski doznał zachwiania ideowego? – zagadnęła Helena Łuczywo z redakcji „Gazety Wyborczej”.
- JeĹźeli to prawda, co mĂłwisz, to mamy tu do czynienia z przejawem odchylenia nacjonalistycznego – dodał redaktor naczelny „Gazety Wyborczej”. JĂłzefa Hennelowa z redakcji „Tygodnika Powszechnego”, mając jak zawsze swĂłj słuszny kobiecy pogląd, wyraziła zdanie, Ĺźe starość nie radość i Bartoszewskiemu mĂłzg teĹź więdnie. Tadeusz Mazowiecki, ktĂłry zna doskonale ministra Bartoszewskiego z czasĂłw, kiedy byli razem u władzy, nie zgodził się z tymi opiniami przypominając, Ĺźe ludzie mogą w kaĹźdej chwili zwariować. I jako przykład podał narĂłd polski, ktĂłry zwariował i nie wybrał go na prezydenta III RP zwanej PRL-em Bis. Adam Michnik dodał jeszcze, Ĺźe trudno mu przyjąć do wiadomości, Ĺźe Bartoszewskiemu zwykła szajba odbiła. Kres spekulacjom połoĹźył europoseł Bronisław Geremek, ktĂłry udzielił pełnego poparcia Mazowieckiemu. I w taki to sposĂłb zapadła decyzja, Ĺźeby Bartoszewskiego poddać badaniom psychiatrycznym.
Zadanie zbadania stanu zdrowia umysłowego byłego ministra spraw zagranicznych powierzono wybitnemu specjaliście w tej dziedzinie, naczelnemu psychiatrze PRL-u Bis, ktĂłry przed paru laty dokonał epokowego odkrycia istnienia w Polsce dość pokaĹşnej grupy „psycholi od Rydzyka”, doktorowi honoris (horroris?) causa Lechowi Wałęsie, występującemu czasami, ze względu na swoją wrodzoną skromność, pod pseudonimem „Bolek”.

Epidemia czerwonej kołowacizny
Do zbadania stanu zdrowia psychicznego u W. Bartoszewskiego nie doszło za sprawą urzędującego w Polsce (dzisiejszej A.D. 2007) ambasadora Izraela, Dawida Pelega, który nie miał czasu na zabawianie się w jakieś tam badania lekarskie. Ambasador zażądał od władz polskich i polskiego kościoła natychmiastowego potępienia antysemityzmu w wydaniu o. Tadeusza Rydzyka.
Zmuszone w ten sposób do szybkiej reakcji władze polskie poleciły ministrowi zdrowia, prof. Relidze, zbadanie w trybie przyśpieszonym, o co w tym szumie chodzi i wydanie w tej sprawie komunikatu, przedstawiającego stanowisko państwa polskiego. Na zwołanej konferencji prasowej minister zdrowia, profesor Religa, oznajmił zebranemu gremium, że według informacji, jakie do tej chwili do niego napłynęły, dało się ustalić, że w obozie postkomunistycznym wybuchła epidemia czerwonej kołowacizny. I że jest to konsekwencją niedostatecznego zwalczania przez państwo polskie złośliwego wirusa, przywleczonego swego czasu do Polski przez armię sowiecką i Komunistyczną Partię Polski.
Gniazdo epidemii jest bardzo trudno zlokalizować, poniewaĹź obĂłz ten po 1989 roku stale zmienia kostiumy i barwy ochronne, dzieli się i znowu łączy, aby zatrzeć za sobą ślady. Do czasu „okrągłego stołu” i popijawy w Magdalence, występował pod nazwą PZPR. Potem stale zmieniał opakowania i przylepiał coraz bardziej rzucające się w oczy etykiety, aby skutecznie ukryć się w społeczeństwie. Obecnie podzielił się na pięć pomniejszych stadek i zaczął występować pod nazwami SLD-SdPL-PD-UP-PO. Ostatnio dowiedzieliśmy się, Ĺźe cztery pierwsze z nich są w trakcie przyjęcia nowej formy, zwanej LiD-em. (nie mylić ze znaną siecią niemieckich sklepĂłw „LiDL”). A piąte stadko, czyli „PO”, ktĂłre nie połączyło się z LiD (zostało na zewnątrz), ma słuĹźyć jako koło ratunkowe.
Inną trudnością jest to, że czynione przez władze próby powstrzymania rozwoju epidemii, napotykają w wielu regionach na opór społeczny. Dużo jest jeszcze w Polsce ludzi, którzy nie zdają sobie sprawy ze skali zagrożenia społecznego, jakie niesie za sobą ten typ epidemii. Ta mała świadomość zagrożenia jest konsekwencją intensywnej i KPP-owsko pojmowanej akcji oświatowej, prowadzonej w społeczeństwie przez ostatnich 17 lat przez kwiat inteligencji polskiej i wybitnych intelektualistów, kopniętych w mózg najpierw przez Hegla a potem przez Stalina i zarażonych w/w wirusem, który na dodatek ma tę właściwość, że jest niemal we wszystkich przypadkach dziedziczny.
- W tej chwili – zapewnił prof. Religa – władze polskie są na dobrej drodze, aby rozwĂłj epidemii czerwonej kołowacizny skutecznie powstrzymać. Zostały podjęte wszelkie środki ostroĹźności. Utworzono specjalną komisję sejmową na wniosek Samoobrony. Powołano sztaby lokalne w terenie. Pełna mobilizacja sił jest w toku. Otrzymaliśmy teĹź optymistyczną wiadomość, Ĺźe znana rozgłośnia toruńska, na czas walki z epidemią czerwonej kołowacizny, powstrzyma się od niesienia ludności posług duchowych, a siły swe skupi na niesieniu pomocy medycznej i na doradztwie lekarskim.
Na koniec minister zdrowia zaapelował do społeczeństwa, aby nie stwarzało władzom dodatkowych trudności i tym samym nie przyczyniało się do opóźniania procesu zlikwidowania epidemii. Nie ma zatem powodu do paniki. Wszystko idzie w dobrym kierunku.

Władysław Gauza
Polskie Jutro

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt