Niedziela 12 Maja 2024r. - 133 dz. roku,  Imieniny: Dominika, Pankracego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.01.09 - 14:34     Czytano: [2237]

Dział: Prosto z mostu

Esbek zmartwychwstały

Okazało się nagle, Ĺźe Towarzystwo MiłośnikĂłw Jedynie Słusznej Biografii Lecha Wałęsy zyskało argument w sporze o przeszłość byłego prezydenta. Dyskusja ta oĹźyła po tym jak historycy Piotr Gontarczyk i Sławomir Cenckiewicz w swojej pracy „SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii”, udowodnili, iĹź Lech Wałęsa w latach siedemdziesiątych podjął współpracę z SłuĹźbą Bezpieczeństwa. Swoją drogą noblista powinien być wdzięczny autorom tej książki. Dzięki jej opublikowaniu nagle stał się jednym z największych autorytetĂłw PolakĂłw, przynajmniej według esbeckich mediĂłw, zaczął cieszyć się zaufaniem społeczeństwa, choć tylko w sondaĹźach, a dziennikarze zaczęli biegać do niego, aby powiedział swoje ani be, ani me, ani kukuryku na temat kaĹźdego zdarzenia, o ktĂłrym mowa jest w telewizji, nawet jeśli nie ma o tym zielonego pojęcia.

Okazało się bowiem, Ĺźe Edward Graczyk - oficer SB, ktĂłry miał zwerbować Wałęsę, wbrew temu co napisali Gontarczyk i Cenckiewicz Ĺźyje, choć, jak mĂłwiła jego Ĺźona zanim zagroziła dziennikarzom, Ĺźe obleje ich wrzątkiem, jest chory. Ale oni juĹź tak mają. Zdaje się, Ĺźe stan zdrowia generała Czesława Kiszczaka zaleĹźy od terminu kolejnych rozpraw sądowych w jakich powinien wziąć udział. To swoiste zmartwychwstanie esbeka dało pretekst do kolejnych oskarĹźeń historykĂłw o brak profesjonalizmu i podwaĹźania ich tezy, a sam najbardziej zainteresowany tą sprawą mĂłwił nawet, Ĺźe wspomnianą książkę naleĹźałoby „wyrzucić ze sprzedaĹźy”. „To jest gniot, to jest kłamstwo, jak tu w taki sposĂłb podstawę uśmiercono, więc to jest barbarzyństwo, a nie książka” - ocenił były prezydent. Warto zauwaĹźyć, iĹź w swojej wypowiedzi, zapewne emocjonalnej, a więc bardziej wiarygodnej niĹź wystudiowane pozy, Wałęsa nazwał oficera SB, „podstawą”. Ale trudno się dziwić nobliście, zawsze jakąś podstawę trzeba mieć.

Towarzystwo Miłośników Jedynie Słusznej Biografii Lecha Wałęsy wysuwając swoje zarzuty, jest jak zwykle w błędzie.

Po pierwsze, oskarżenie o nierzetelność naukową autorów przyczynka do biografii ich ulubieńca jest nietrafne. Każdy, kto zajmował się badaniem przeszłości wie, że jest tysiące drobnych zdarzeń, faktów, dat, nazwisk, które przepisuje się z opracowań wiarygodnych autorów lub źródeł. Nikt pisząc o Armii Krajowej nie będzie sprawdzał, czy rzeczywiście Niemcy zaatakowały Polskę 1 września grzebiąc w archiwach niemieckich, polskich, brytyjskich, francuskich, amerykańskich i sowieckich. Pewnie po tak tytanicznej pracy okazałoby się, że nic w tej sprawie nie ustalił nowego i wojna polsko-niemiecka rzeczywiście rozpoczęła się pierwszego dnia września. Autorzy pracy o Wałęsie korzystali z orzeczenia Sądu Lustracyjnego z sierpnia 2000 r., w którym czarno na białym napisano, że Graczyk nie żyje. Uznali to za wiarygodne źródło, ponieważ Sąd Lustracyjny jak każdy sąd w Polsce dysponuje dostępem do systemu PESEL poprzez który możne sprawdzić czy dana osoba żyje. Trudno więc uznać, że w sprawie rzekomej śmierci Graczyka historycy popełnili jakieś kardynalne niedopatrzenie.

Po drugie, to, czy dany esbek żyje, czy też nie, nie ma poważniejszego znaczenia. Książka oparta jest bowiem przede wszystkim na źródłach archiwalnych wytworzonych w czasie, w którym miały miejsce opisywane wydarzenia. Zawsze wspomnienia dotyczące zdarzeń sprzed kilkudziesięciu lat, nie są traktowane przez historyków jako w pełni wiarygodne źródło. Z oczywistych powodów, czas sprzyja zapominaniu o jednych faktach a nadmiernemu uwypuklaniu drugich. W naszej rzeczywistości wspomnienia często też mają na celu usprawiedliwienie swoich działań z przeszłości, z okresu komuny. Nie sądzę żeby inaczej było z zeznaniami, nawet składanymi pod przysięgą.

Po trzecie, Graczyk podczas niedawnego przesłuchania przez prokuratorów IPN, zeznał, że na początku lat siedemdziesiątych spotykał się wielokrotnie z Wałęsą i rozmawiali o sytuacji w stoczni, a informacje te przekazywał swoim zwierzchnikom. Powiedział też, że Wałęsa otrzymał od niego 1500 zł. Utrzymuje jednak, że nie wie, czy na podstawie dostarczanych przez niego informacji Wałęsa został zarejestrowany jako tajny współpracownik. Pośrednio więc poparł tezę Gontarczyka i Cenckiewicza.

Po co więc tyle szumu wokół tej sprawy ze strony miłośników noblisty? Pewnie chodzi o zatarcie prawdy o przeszłości byłego prezydenta, zgodnie z zasadą, że trzeba kłamać ile wlezie, a zawsze coś tam ludziom w głowach zostanie. Minister propagandy III Rzeszy, Józef Geobbels, powiedział, że kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą. Skoro są do dyspozycji esbeckie media, to z największej bzdury można zrobić prawdę, tak jak z barana autorytet.

MICHAŁ PLUTA

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt