Niedziela 28 Kwietnia 2024r. - 118 dz. roku,  Imieniny: Bogny, Walerii, Witalisa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 27.05.09 - 10:25     Czytano: [2255]

Dział: Na każdy temat

Rocznica

Szanowny Panie Redaktorze!

8 maja minęła pierwsza rocznica śmierci wielkiego Polaka, uczonego, dominikanina, O. Prof. Mieczysława A. Krąpca. Uroczystości rocznicowe odbyły się na cmentarzu w Lublinie, w Kościele Akademickim, na KUL-u i w Zakładzie Metafizyki KUL. Zakładowi Metafizyki nadane zostało imię Ojca Profesora M. A. Krąpca, odsłonięto tablicę… Przyszli najbliĹźsi przyjaciele, uczniowie i wierni współpracownicy Ojca: s. prof. Z. Zdybicka, prof. H. Kiereś i ks. prof. A. Maryniarczyk pani dr K. Stępień. Mszę odprawił i okolicznościową homilię wygłosił ks. bp. Ignacy Dec. Uroczystości były skromne, na lubelskim cmentarzu szemrały dziesiątki róşańca… majowy wiatr poruszał wstęgami wieńcĂłw… poczułam, Ĺźe tutaj zegar czasu juĹź nie odmierzy… zatrzymała go ludzka pamięć i miłość.

Minął rok bez Ojca Profesora, często łapię się na tym, Ĺźe wciąż czekam na Jego telefon… W spisie, ciągle mam numer Jego telefonu domowego, w zeszycie Jego adres… Złota 9… Dotąd nie mogę wyrzucić Go z listy Ĺźywych… Zwyczajnie nie mogę się pogodzić z myślą, Ĺźe juĹź Go nie ma! Znaliśmy się w sumie krĂłtko, bo tylko cztery lata, ale były to moje wielkie studia - uświadomienie realności i przygodności bytu!

Minął rok! Minęła wiosna, przeszło lato, cała jesień i zima… Pory roku ktĂłre przypominały, Ĺźe nie juĹź złożę Ojcu Ĺźyczeń, nie przywitam Go z Nowym Rokiem, nie przełamię się z Nim opłatkiem… Sądzę, Ĺźe Ĺźałoba trwa rok właśnie dlatego, by kaĹźdą porę, kaĹźdą słotę, upał, czy śnieg - przeĹźyć ze świadomością, Ĺźe nic juĹź nie będzie takie, jakie było.


Kilka miesięcy temu miałam sen, śnił mi się Ojciec Krąpiec. Szedł obok piaszczystej skarpy. Popatrzył na mnie i powiedział: „ -Przyszedłem się poĹźegnać! Teraz będę miał do was daleko!” Gdy zaczęłam mu tłumaczyć opowiadać co się stało ostatnimi czasy, uśmiechnął się pobłaĹźliwie i powiedział : ”-Tu to wszystko jest niewaĹźne, najwaĹźniejszy cel, to co jest tam!” Wskazał na dal ku ktĂłrej zmierzał! Odszedł samotny niĂłsł tylko swoją nieodłączną skĂłrzaną, starą teczkę!

W jednym ze swoich felietonów Ojciec napisał:
„ Jesteśmy stworzeni, aby zrealizować przez swe Ĺźycie myśl Bożą o nas, gdy BĂłg nas powołał do Ĺźycia. Staliśmy się jak pisze św. Paweł w I Liście do Koryntian „widowiskiem dla świata i aniołów i ludzi”.

Ojciec przez całe swoje Ĺźycie realizował - Bożą myśl - pozostawił po sobie niezwykłą spuściznę: uratował KUL, przywrĂłcił myśl św. Tomasza z Akwinu, udowodnił swoim Ĺźyciem, Ĺźe my jako narĂłd nie powinniśmy się wstydzić swojej toĹźsamości i kultury. Pozostawił książki, wykłady, naukę! Stworzył pierwszą w Polsce Powszechną Encyklopedię Filozofii stawiającą nasz narĂłd na czele nauki, i… najwaĹźniejsze! Pozostawił ludzi, ktĂłrzy, być moĹźe –realistyczną myśl Ojca, przekażą kolejnym pokoleniom.

Niegdyś opowiadałam Ojcu, Ĺźe piszę sonety – podsunął mi tytuł całej książki, ktĂłrą później zadedykowałam Jemu!
Tytuł brzmiał: „Ojczyzna woła” – a dziś… dziś juĹź woła takĹźe stamtąd, gdzie On tak daleko jest!
Woła poprzez Ciebie Ojcze Profesorze!



Ojczyzna woła…

Ojczyzna woła! Jej głos się niesie hen…
wśród wichru słyszę grobowe wołanie,
jak prośbę Łazarza o zmartwychwstanie!
Czy próżne czekanie? Jej boleść, Jej sen?

W Ojczyźnie jest noc, ciągle dłuższa niż dzień.
Czasem się łudzę, że widzę świtanie,
bramę otworzyć chcę na kołatanie,
lecz to tylko serce, złudzenie… ja wiem!

Gdzie mam Cię szukać? Głos Twój ginie w ziołach,
w bocianich gniazdach i w jaskółczych niszach
i w modrzewiowej modlitwie anioła,

w łzie zapomnianej, ktĂłrą ukrył szyszak…
Kto głos Ojczyzny chociaż raz usłyszał,
ten zawsze słyszy, gdy Ojczyzna woła…

Lusia Ogińska

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt