Środa 15 Maja 2024r. - 136 dz. roku,  Imieniny: Dionizego, Nadziei, Zofii

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.01.10 - 11:50     Czytano: [3094]

Dział: Co w prasie piszczy

"Alek" kontra IPN

Był Kwaśniewski tym „Alkiem”? Publikacja Piotra Gontarczyka w ipeenowskim wydawnictwie „Aparat represji w Polsce ludowej 1944-1989” dowodzi – bezsprzecznie tak.
Podobnie „Bolkiem” był Lech Wałęsa, co znakomicie udowodniła zeszłoroczna książka Gontarczyka i Cenckiewicza. Co prawda „legenda „Solidarności” prĂłbuje się teraz wybielać świeĹźo wydaną „Zadrą”, napisaną przez Jana SkĂłrzyńskiego, ale są to tylko tanie chwyty dla dzieci. „Lechu” zapowiadał przecieĹź onegdaj pozwanie Kurtyki, IPN-u, autorĂłw, do sądu. No i gdzie jest ten proces? Nie ma, bo być go nie moĹźe. Nie ma linii obrony.

Dramat Wałęsy, Kwaśniewskiego, Boniego, całej zgrai innych donosicieli, polega na tym, Ĺźe nie przewidzieli powstania IPN, a potem objęcia go – po porządnym z punktu widzenia agentury Kieresie – przez dekomunizacyjną ekipę Kurtyki. Wałęsa myślał, Ĺźe wystarczy jak przed oddaniem prezydentury wyjmie co bardziej kompromitujące materiały ze swojej teczki. Kwaśniewski nawoływał do patrzenia w przyszłość, a nie do tyłu, Boni przez iks lat zaklinał się, Ĺźe Macierewicz umieścił go bezprawnie na liście zasobĂłw archiwalnych MSW. A tu taka siurpryza. Dokumenty wychodzą i ucieczki od przeszłości nie ma.

Publikacji obecnej, jak i tej o Wałęsie nie moĹźna osadzać w próşni, gdyĹź puentują one ostatnie dwudziestolecie. Kilka więc ogĂłlniejszych konstatacji. Publikowane dokumenty byłej SB, czy Informacji Wojskowej, jak w przypadku Jaruzelskiego, wreszcie raport z likwidacji WSI - pokazują w jakim bagnie okrągłostołowym tkwimy. MoĹźemy tylko zazdrościć innym byłym demoludom. Ot, choćby tacy Czesi w słuĹźbach zrobili opcję zerową, a potem wpuścili w Internet listy agentury Statnej Bezpiecznosti. U nas weryfikacja esbekĂłw była parodią, znakomicie pokazaną w „Psach” Pasikowskiego. Mazowiecki jako „pierwszy solidarnościowy premier” (co za oszustwo), hołdował przed komunistą Kiszczakiem, deklarując zamknięcie teczek, pozwalał palić akta, a układ okrągłostołowy z Wałęsą na czele w czerwcu 1992 r. w jedną noc rozwalił rząd pro lustracyjny. Ten 4 czerwca był końcem mitu o zbudowaniu Polski wolnej od agentury i partyjno-bezpieczniackiej mafii, ktĂłrej istnienie potwierdzał raport MSW z wiosny 1992 r.

Potem, pominąwszy małe antrakty przyszły lata dominacji frontu obrony agentĂłw, konglomeratu Unii Demokratycznej/Wolności, ktĂłra miała najliczniejszą reprezentację na tzw. Liście Macierewicza, dzisiejszej Platformy Obywatelskiej, postkomunistĂłw, Wałęsy jako jego etykietki. Front ten, mający propagandowe wsparcie mediĂłw z „WybiĂłrczą” i TVN24 na czele, najchętniej rozwaliłby IPN w drobiazgi, a zwolennikĂłw lustracji zakuł w dyby. Po książce „SB a Lech Wałęsa” Platforma zaatakowała obcięciem budĹźetu Instytutu, co miało sparaliĹźować prace badawcze i ograniczyć niewygodne publikacje. Nie był to zresztą przypadek odosobniony, gdyĹź od początku przejęcia władzy przez PiS Wałęsa i opozycyjny Tusk wzywali do zorganizowania ogĂłlnonarodowego frontu odmowy przeciwko Kaczyńskim. A, Ĺźe ludzie jakoś nie zareagowali, nie było wielotysięcznych marszĂłw protestu, pomysł upadł, a zamiast tego odbył się na Uniwersytecie Warszawskim antylustracyjny sabat, z „Bolkiem” i „Alkiem” na czele. Tych, co stali „tam gdzie było ZOMO”.

Publikacje IPN, z punktu widzenia agentury, są zabĂłjcze. To granat, ktĂłry rozwala dotychczasową rzeczywistość i spokĂłj szpicli. To nie Ĺźadne wydumane political fiction, tylko Ĺźelazny, niepodwaĹźalny zbiĂłr dokumentĂłw, jak w przypadku „SB a Lech Wałęsa”, czy bezstronna analiza drogi politycznej Kwaśniewskiego popełniona przez Gontarczyka, ktĂłry nie ucieka od przedstawienia brakĂłw uniemoĹźliwiających pełne zbadanie działalności „Alka”, w tym zniszczenia we wrześniu 1989 r. dokumentacji, m.in. teczki personalnej i teczki pracy. Jednak mimo to inne ślady wskazują bezspornie, Ĺźe Kwaśniewski był odnotowany jako TW „Alek” w latach 1983-1989. Przy okazji Gontarczyk, analizując dokumenty rozprawia się z procedurą lustracyjną byłego prezydenta, ktĂłry na pozytywnym orzeczeniu Sądu Lustracyjnego opiera swoją linię obrony. Tymczasem orzeczenie mĂłwi wyraĹşnie, iĹź „z dziennika rejestracyjnego wynika, Ĺźe w 1982 roku pod pozycją 72.204 dokonano "zabezpieczenia operacyjnego", a w 1983 roku zmieniono kwalifikację przyjmując, Ĺźe to tajny współpracownik o pseudonimie "Alek". Sąd doszedł do wniosku, Ĺźe zarĂłwno zabezpieczenie, jak i zmiana kwalifikacji dotyczą osoby pana Aleksandra Kwaśniewskiego.” Sąd Lustracyjny wydał więc wyrok salomonowy. Kwaśniewski był „Alkiem”, ale jednocześnie nim nie był, gdyĹź ustawa lustracyjna została tak skonstruowana by agenturalność maksymalnie wykluczyć nawet przy istniejących dowodach. Identycznie było w przypadku Wałęsy, gdzie Sąd nie uwzględnił dowodĂłw zgłaszanych przez Rzecznika Interesu Publicznego.

Trudno więc się dziwić, Ĺźe demaskowane przez IPN donosicielstwo, wywołuje strach i wściekłość u politykĂłw, mających od metra teczkowego brudu pod paznokciami. Padają mity i to wywołuje kontrakcję. Teraz zaczęła „WybiĂłrcza” z wywiadem z nadwornym historykiem PO i „badaczem akt” Andrzejem Friszke, zatytułowanym „BlamaĹź IPN. 70 stron dywagacji, Ĺźe Kwaśniewski to TW ALEK”. Friszke gra tak jak chce „WybiĂłrcza”. Wybiela więc np. michnikowskiego „człowieka honoru” - Kiszczaka - podkreślając m.in. iĹź ”to nie jest krwawy kat. Policje reĹźimowe w innych krajach bywają znacznie gorsze. Policja Pinocheta rozstrzeliwała, torturowała, mordowała. Milicja Kiszczaka nie. Wypadki się zdarzały jednostkowo. Nie były to masowe morderstwa, od ktĂłrych inne reĹźimy się nie powstrzymywały. Kiszczak był takim oświeconym szefem milicji”. JuĹź widzę rodziny pomordowanych w stanie wojennym, np.. gĂłrnikĂłw z „Wujka”, ktĂłre przyjęły zapewne tę deklarację z radością i zrozumieniem, dumając nad głupotą swoich zabijanych i ranionych kulami bliskich, ktĂłrzy nie chcieli widzieć patriotyzmu i „oświecenia” pierwszego zausznika Jaruzelskiego i zachciało im się protestować po 13 grudnia. Friszke zaś rozpoczął chyba w ten sposĂłb harĂłwkę w pocie czoła, by zasłuĹźyć na fotel nowego prezesa „odnowionego” IPN.

Nie jest to wcale załoĹźenie bezzasadne, poniewaĹź premier Donald Tusk od razu zareagował na publikację o „Preziu”. Ustawa o IPN musi zostać zmieniona, tak by Instytut oddać w ręce "historykom względnie neutralnym politycznie", a nie "gończym". Obecny jest zły, gdyĹź ideologizacja prezesa Instytutu Janusza Kurtyki „wytwarza nieznośną atmosferę dwuznaczności wokół działania IPN”. Komuniści wsłuchujący się w tę deklarację bili zapewne ze wszystkich sił brawo swojemu sojusznikowi w obronie agentury i jej mocodawcĂłw. A tak na marginesie… Historyk „neutralny polityczne” na czele IPN… Miejsce wymarzone dla – gdyby Ĺźył - „naszego drogiego Bronisława”, ale Friszke bez wątpienia jest na tyle „neutralny”, czytaj - antylustracyjny, Ĺźe nada się w sam raz.
Dla IPN nadchodzą pewnie ciężkie czasy, znĂłw jest stawiany pod pręgierzem, a jego pracownicy linczowani propagandowo i politycznie za robienie swojego – za dochodzenie do prawdy o komunistycznym totalitaryzmie. I nie ma wątpliwości, te ataki będą coraz brutalniejsze, gdyĹź spadają coraz większe pomniki. Nie mogę się jednak zgodzić ze stwierdzeniem, Ĺźe obalenie mitu Wałęsy, czy potwierdzenie agenturalności Kwaśniewskiego to juĹź „musztarda po obiedzie”, chociaĹźby po wyroku Sądu Lustracyjnego z 2000 r. Świadomość jest bowiem determinantem wiedzy społecznej i trzeĹşwego spojrzenia na rzeczywistość. I potrzebna jest zawsze.

Piotr Jakucki
Nasza Polska

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt