Ja Orawicz - 16.12.13 16:42
Pani Haniu mój adres elektroniczny jest prawidłowy.
Wychodzi na to,że jest świadomie blokowany przez spec
służby. Ja to znam,ponieważ cale lata tak mi się psocą.
Z kontaktami z Kworum też miałem takie kłopoty.
Jeżeli jeszcze raz nastąpi blokada, to ja zmienię mój
adres. Serdecznie pozdrawiam i życzę Pani Radosnych
Świat Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku.

Hania - 16.12.13 12:17
Witam Pana Janka gorąco.
Jaśku ten adres e-mailowy, który mi Pan podał jest błędny i nie mogłam
wysłać listu.
Proszę sprawdzić.
MĂłj adres: AnkaPiatek@interia.pl
Pozdrawiam serdecznie.

jan Orawicz - 12.12.13 17:54
Witam Pani Haniu i serdecznie dziękuję Pani za ciepłe słowa uznania, dla moich
skromnych płodów literackich. Przy tej okazji zapraszam Panią do mego wiersza
pt. "Powrót poranka" zamieszczonego w gazecie internetowej "Ziemia Mielecka",gdzie od grudnia będą - tylko tam obecne płody mego pióra.
Przy tej okazji, z całego serca życzę Pani Radosnych Świat Bożego Narodzenia.
Moj adres: joraw@att.net

Hania - 12.12.13 9:47
Witam i wielkie dzięki za komentarz. Panie Janku Pan to jest człowiek-historia. Tyle wspomnień, różnych i bolesnych i radosnych. Widzę to w Pana twórczości. Pana miłość do Boga, ojczyzny to patriotyzm jak źródło, z którego my możemy czerpać siłę i nadzieję. Pozdrawiam cieplutko i wszystkiego dobrego Panie Janku.

Jan Orawicz - 05.12.13 17:43
Pani Haniu zauważyła Pani sercem poetki,że tak faktycznie bywa. Otóż, kiedy się staje nad nieznaną mogiłą,to faktycznie pierwsze myśli człowieka jakby
wnikały w materię mogiły z pytaniami, kto w niej spoczywa? Nad żołnierskim
grobem,zawsze myślałem,czy ten biedny żołnierz nie męczył sie samotny z bólem po kuli,cz po odłamku - powiedzmy granatu. A drugie pytanie,to
rozpacz jego rodziców. A ile jest tych mogił na naszej polskiej ziemi,tego się
nie da policzyć. Od lat dziecięcych stawałem nad tymi mogiłami z paciorkiem,
bo tak nas wychowywali rodzice. Na leśnych pobojowiskach,ciała żołnierzy
stanowiły pokarm dla leśnej zwierzyny.Stąd w czasie wypraw na grzyby,
spotykało się części szkieletów z cząstakami mundurów.Dorastając, tak sobie
też nad żołnierskimi mogiłami myślałem, do czego jest zdolny człowiek,że zabija drugiego człowieka. I do dziś rozważam siłę sprawczą tego zjawiska.
Myśląc o tym mam prze sobą postać Hitlera,którego w czasie jego przemówień
można porównywać, do szczekania wściekłego psa.Podobnych stworów w ludzkiej skórze było na czerwonym wschodzie. To są osobniki,które porywają do zła miliony ludzi. Ale się rozgadałem. Serdecznie Panią pozdrawiam,życząc dalszych pięknych,a zarazem poetyckich strof.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.