Poniedziałek 29 Kwietnia 2024r. - 120 dz. roku,  Imieniny: Hugona, Piotra, Roberty

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 19.08.20 - 12:07     Czytano: [783]

Dział: Na każdy temat

Wstyd i podziw we mnie

O czym często myślę? Ano o tym, że wstyd wielki mnie ogarnia, i podziw szczególny, gdy wspomnę wszystkich polskich powstańców, bohaterów cywilnych i wojskowych, którzy walczyli z własnej woli o wolną Polskę, bo byli ludźmi odpowiedzialnymi i zdawali sobie sprawę z tego co znaczy wolność, patriotyzm, obowiązek i konieczność bycia wolnymi, choć w tej walce stali często na przegranej pozycji, a jednak wierzyli i walczyli o swój i swych rodzin dom ...

Ojciec mój, Władysław Galicki, syn Marcina był więźniem Fortu VII, niemieckiego obozu zagłady w okupowanej Polsce: Auschwitz - Birkenau i KL Mauthausen-Gusen. Nie był bierny od pierwszego dnia, gdy Niemcy napadli na Polskę w 1939 roku. * Działał na niekorzyść Trzeciej Rzeszy * - podają odpowiednie dokumenty archiwalne z tamtych czasów ( Czerwony Krzyż - Genewa). Ojciec mojego Teścia zabity przez Rosjan w Miednoje strzałem w tył głowy... Zbrodnia Katyńska.

I jeżeli teraz patrzą ze sfer niebieskich na ludzi, ich rodaków, którym nie zależy na Polsce, często dopuszczających się zdrady i zaniechania i chcą zapomnieć o "bezsensownej Polaków walce o wolny kraj ojczysty" i myślą tylko o własnym komforcie życia, odrzucając polską niepodległość i tożsamość - to jakże jest im strasznie smutno. I pojąć nie mogą takiego stanu rzeczy. Ale gdyby Oni mieli jeszcze raz oddać swe życie, za swoich potomków - wierzę, że by uczynili to bez zastanowienia. A nie było im łatwo ginąć za Ojczyznę, którą niszczyli jej wrogowie. W bólu i determinacji podejmowali swe życiowe decyzje myśląc o swych dzieciach, wnukach...Nowych pokoleniach Polaków. Wstyd i podziw we mnie. Szczególnie teraz. I zawsze.


Lech Galicki

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt