Błotniak z Bronnej Góry - 24.12.09 3:30
TYTAN

Taki Remuszko to prawdziwy Tytan!
Siedzi sobie w domu na Ursynowie i ma mnie w pogardzie.
Godzę się z takim wyzwaniem, jeśli to Rzplitej dotyczy.
Ale jeśli jakowaś prywata też Remuszce ciąży, to...

... nie masz dla nikogo zmiłowania, bo Remuszce wystarczy kot wpinający się na rozporek Adasia.
I w takich tekstyliach żyje sobie prześladowany okrutnie Adaś Michnik, który wstydzi się nazwiska swojego ojca.
I poniekąd słusznie.
Też bym nie chciał nazywać się podobnie!

Błotniak z Bronnej Góry - 20.01.09 18:26
WARIACJE ZIMOWE Z SIKORKĄ W TLE

Zaledwie dni kilka minęło, mało-wiele, a już przerażony utratą autorytetu Stanisław Michalkiewicz, nakazał odkopanie wielu moich tekstów (nie wszystkich), spoczywających od ośmiu miesięcy w archiwum utylizacyjnej firmy.
Musi Remuszko słuchawkę telefonu ucapił i w ten sposób proces wypychania mnie strzępkami makulatury zatrzymał, bo ten materiał butwieje szybko w umysłowym zaduchu i wilgoci.
ZaĹźywam tedy swobody powietrznej i znowu sobie latam - acz nie bez determinacji.

A przecież nie zamierzałem się na koszt Remuszki uskarżać, jeno chłodnym okiem i piórem wyrwanym samemu sobie, starałem się własną poczytalność uwiarygodnić przed piastowskim plemieniem.

Mimo to odlecę pewnie na swoje błota, ale jakiś rachunek sumienia wypada mi przecież zdać przed wiecznością, aby mnie moje ptaki nie opuściły, znajdujące mnie bez trudu w leśnej gęstwinie.

Tej gromadce polskich ptakĂłw ufam.

I Ty, Polsko, ufaj sercu sikorki!

Mój koń gotowy stoi już do drogi, płoną
Jego podkowy na podwĂłrcu, stara kulbaka
Ukryta w przedsionku - i z mroku
Wstają poczerniałe orły
Leżą kopie skruszałe od wilgoci
Półpancerz lekki leży w zapomnieniu
Czaprak obszyty pociemniałym złotem
A pod dębowym spoczywa wiekiem
MĂłj zacny Towarzysz Pancerny.

Błotniak z Bronnej Góry - 15.01.09 17:57
Pan Stanisław Remuszko asekuruje się w tym tekście wręcz nieobyczajnie przed posądzeniem o brak wyuczonej kindersztuby. To ostatnie słowo przetrwało nie bez powodu w naszej osobistej książeczce musztry. Pomawia więc pan Stanisław swoich Rodaków o skłonność do porzucenia obsesji.

Czyż więc moja wyrozumiałość i skłonność do wybaczania za inwektywy koniecznie musi mi zjednywać przyjaciół?

PrzecieĹź raczej wiadomo, kto na tym korzysta!

Mam taką oto niezłomną wiarę, że nie rozumiem tego, o czym piszę!

Błotniak z Bronnej Góry - 12.01.09 20:02
Frapujący to tekst, bo właściwie o niczym. Bo przecież Remuszko tak prowokacyjnie przywołuje te swoje klepki, obrazy, kafelki - których trwanie tak ma wzmocnić jego Ojczyznę. Jako wyznawca klanu piszących o niczym ze szczególną przyjemnością przypisuję się - ma się rozumieć - do tego pozbawionego wszelkiego znaczenia nurtu umysłowego, mającego zbawić naszą Ojczyznę. Nie wiem wprawdzie, komu ona może być potrzebna, ale prochy moich Przodków świecą takim właśnie światłem, co pozostawiam tymczasem bez komentarza.

Ze Stanisławem Remuszką wymieniłem prywatnie kilka zgłosek, po których niezwłocznie zostałem mianowany wodzem Apaczów, co w istotny sposób dowartościowało moją kaleką i nadętą artystyczną samotność. Najwyraźniej pan Stanisław nie był przygotowany na spotkanie z wulkanem, czemu się nie dziwię. Najwyraźniej też pan Stanisław przeoczył był fakt mojego zamilczenia na łamach "Kworum", i nie pomieścił opisu tego zdarzenie w swojej książce.

A rzecz wydaje się ciekawa, jako że zostałem sekowany z kilku jak najbardziej patriotycznych mszy za Ojczyznę!

Wprawdzie modlę się w nieco inny sposób niźli garstka moich współplemieńców, ale czyż jest to wystarczający powód, aby wysyłać na mnie bezmyślne kohorty? To czyż moi Adwersarze są aż tak upośledzeni na umyśle że muszą się imać tak nikczemnych środków? Nie mogę w to uwierzyć! I czemu Stanisław Remuszko tak wymownie ten problem zamilcza?

Tak retorycznie powinienem zakończyć, ale największy smaczek mam dla Państwa już teraz, gdy rozluźnieni dowiadujecie się o kolejnym krachu na giełdzie.

Otóż - wśród moich różnych doświadczeń - forum znanego z zamiłowania do wolnego słowa publicysty Stanisława Michalkiewicza, okazało się dla mnie wyjątkowo wredne. Tam właśnie pozbawiony dowcipu Majsterkowicz wykasował mnie pracowicie prawie doszczętnie.

Tak realizuje się duchowość solidarnej Ferajny.
Pan Stanisław Remuszko stara się opisać - jak mniemam - jeden z wątków.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.