Piątek 26 Kwietnia 2024r. - 117 dz. roku,  Imieniny: Marii, Marzeny, Ryszarda

| Strona główna | | Mapa serwisu 

Książka Rudolfa Jaworka

dział: "Na zachodzie bez zmian?"

Wszystkich w dziale: 36, strona 34 z 36
<<<  -  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  -  >>>

Część 34
Po antypolskim Mazowieckim premierem Polski został J.K. Bielecki, ktĂłry wraz z Balcerowiczem i kliką liberałów, dokonał ogromnych zniszczeń w naszej gospodarce i w sferze społecznej. MĂłwiono o nim powszechnie „dureń” lecz według mnie nie był taki głupi skoro po wyzwoleniu się Polski z podległości wobec ZSRR podjął starania o sprzedanie jej Unii Europejskiej.
By być wobec nowego właściciela naszego kraju przydatnym radził jego elitom, by kraj nasz przejmowali po kawałku, metodą plasterków salami, bo jest on zbyt wielki i spożycie go w całości mogłoby UE utknąć w gardle (J.K. Dobrosz op. cit s. 296). Za swe usługi nowym okupantom otrzymał prestiżowe stanowisko dyrektora Europejskiego Banku i Rozwoju, bo w dzisiejszych czasach zdrajcom nie wystarcza już garść judaszowych srebrników.
Analizując rządy tego mistrza ubożenia narodu nie dziwi jego kapitulancka polityka wobec Niemiec, w sprawie odszkodowań wojennych dla Polaków, poprzez anulowanie oświadczenia rządu Bieruta z 1953r jako decyzji podjętej przez władze niesuwerennego państwa.

Poziom umysłowy, nie mĂłwiąc o patriotyzmie, tego „Nikodyma Dyzmy” ilustruje fakt, Ĺźe w r. 1991, siedemdziesiątej rocznicy powstań śląskich, tak waĹźnych dla naszej państwowości, nie znalazł czasu by oddać hołd powstańcom śląskim (podobnie jak Ăłwczesny prezydent),. Co więcej ! W skromnych obchodach tej wielkiej rocznicy nie wziął udział Ĺźaden przedstawiciel władz polskich szczebla centralnego ! Czy były to władze polskie ? A jeśli nie, to kogo reprezentowały ?! Pisze o tej hańbie J.K Dobrosz (op. cit. s. 152,153):
Prezes Rady MinistrĂłw Trzeciej Rzeczypospolitej, Jan Krzysztof Bielecki przyjechał na Śląsk, ale nie po to, aby spotkać się z bardzo sędziwymi bohaterskimi powstańcami lub z ich potomkami, ale po to, by być gościem niemieckiej mniejszości w Gogolinie ! W owym czasie przedstawiciele tej właśnie grupy, reprezentującej mniejszość niemiecką, nie ukrywali swego sprzeciwu wobec uznania granicy na Odrze i Nysie, często manifestowali neofaszystowskie sympatie; a we wrocławskiej telewizji niektĂłrzy buńczucznie oświadczali, Ĺźe to był i będzie Reich. Premier rządu polskiego, ktĂłry na kaĹźdym kroku podkreślał, Ĺźe kieruje gabinetem wreszcie niepodległej Polski, wystąpił na tle flagi obcego państwa w sali urzędu miejskiego w Gogolinie, na terytorium państwa polskiego. Co gorsza-z niestosowności swego zachowania nie zdawał sobie sprawy...Dlatego apeluję do patriotĂłw polskich, do mych braci ŚlązakĂłw, by hańbą, ktĂłrą okryli nas rządzący ludzie małej wiary i moralności, piastujący niestety najwyĹźsze funkcje w państwie, nie obarczali całego narodu polskiego...NaleĹźy się zgodzić po raz kolejny z prof. F.A. Markiem, Ĺźe pogardliwy i deprecyjacyjny stosunek Polski do Śląska jest wyrazem nie woli narodu polskiego, lecz stanowiska rządzących tym narodem klik.”
Mieliśmy w następnych latach ministrem spraw zagranicznych pana Władysława Bartoszewskiego, ktĂłrego mowa wyprzedzała na milę jego proces myślenia, jeśli taki w ogĂłle miał miejsce. Ten przedstawiciel PolakĂłw będąc z wizytą w Izraelu nazwał swĂłj narĂłd „ciemniakami”, zaś w 1995 na sesji plenarnej niemieckiego Bundestagu przepraszał NiemcĂłw za przesiedlenia ludności z Polski w okresie powojennym, a ich cierpieniem obarczył mocarstwa koalicji antyhitlerowskiej.

Przedstawiciel polskiego rządu zapomniał o przyczynie przesiedleń, czyli agresji Hitlera, ktĂłra kosztowała ludy Europy ok. 50 mln. ofiar, dziesiątki milionĂłw wypędzonych ze swych domĂłw i przemieszczeń ludności Europy nieraz w okropnych warunkach. Ten niby „nasz” przedstawiciel przepraszał sprawcĂłw tych nieszczęść, a winą za wynikłe z agresji Niemiec cierpienia ich ludności, obarczył naszych sojusznikĂłw z czasĂłw wojny !

Potem mieliśmy festiwal przyjaĹşni naszego premiera Buzka z kanclerzem Schroederem i propozycję „naszego wodza” bruderszaftu z kanclerzem, na oczach miliona telewidzĂłw. Za kadencji tego figuranta ktoś z jego ekipy telefonował do Brukseli z gratulacjami, Ĺźe ta odmĂłwiła Polsce naleĹźnych jej środkĂłw z UE. Ten jawny akt zdrady polskich interesĂłw nie był napiętnowany przez premiera, nie mĂłwiąc juĹź o potrzebie ujawnienia społeczeństwu tego zdrajcy i go ukarania.
Wreszcie na scenie politycznej pojawił się Leszek Miller. Według NMP> z 15. 12. 02. „Niemcy stały się dla politycznych planĂłw Leszka Millera krajem kluczowym, a ich przywĂłdca kanclerz Gerhard Schroeder naszym „Najlepszym przyjacielem”.
Leszek Miller uwielbiał gesty, a to grę w piłkę nożną z kanclerzem, a to kolacyjkę w jego rezydencji, a to spacerek po ulicach Wrocławia. Wszystko po to, by utwierdzić Polaków w przekonaniu, że mamy wypróbowanego sojusznika.
Były nie tylko gesty ale i konkrety – otwarcie rynku na niemieckie towary, wprowadzenie do Szczecina tylnymi drzwiami, poza strukturą NATO, niemieckich Ĺźołnierzy, przyjęcie „daru” w postaci 20 letnich czołgĂłw „Leopard”. A co w zamian ? Figa z makiem.... Schroeder powiedział Nein !...Polska juĹź wszystko Niemcom dała, nie ma więc potrzeby, by Niemcy dawały coś jeszcze Polsce...”.

Tyle nasi najwyĹźsi dostojnicy. Towarzyszyło im stado „wazelinarzy” z dziedziny kultury wśrĂłd ktĂłrych zapałem wyróşniali się Andrzej Szczypiorski, Tomasz Gross i inni. Pierwszy za komuny pisał:...”narĂłd niemiecki jest dziedzicznie obciążony instynktem walki, obojętnie z kim i o co...” Po zmianach w 1989 r. zajął się ośmieszaniem PolakĂłw i wychwalaniem NiemcĂłw, co przyniosło mu liczne ich nagrody i niesmak u PolakĂłw.
T. Gross postanowił zaskarbić sobie uznanie NiemcĂłw i zapewnić dla siebie odpowiednie fundusze, zrzucając niemieckie zbrodnie na PolakĂłw w książce „Sąsiedzi”. Był to wyjątkowo cyniczny akt antypolskości. Współczesnych nam rodakĂłw kłamstwami moĹźna ogłupić, lecz nie nas, ktĂłrzy przeĹźyli wojnę.

Byłem na terenach wschodnich Polski, kiedy wkraczali tam Niemcy. Pierwszą rzeczą, po zajęciu przez nich miejscowości było zorganizowanie w niej posterunku żandarmerii i połączenie go telefonicznie z najbliższą jednostką wojskową lub policyjną. Nie do pomyślenia było w tym czasie, bez wiedzy miejscowego posterunku żandarmerii, zgromadzenie kilku Polaków, a co dopiero zorganizowanego tłumu funkcjonującego przez dwa dni. Toż to absurd. W razie trudności z jego rozpędzeniem po kilkunastu minutach zjawiało się wojsko lub formacje gestapo!......

Wszystkich w dziale: 36, strona 34 z 36
<<<  -  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  -  >>>

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt